Εὐτυχής ἐκεῖνος πού γνωρίζει τήν ἱστορία, ἔγραψε ὁ τραγικός Εὐριπίδης. Δέν γνωρίζω ἄν αὐτό ἰσχύει γιά ὅλους. Γι᾽ αὐ­τούς οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν τή δύναμη νά ἐπηρεάσουν στό ἐλάχιστο τίς ἐξελίξεις, ἡ γνώ­ση τῆς ἱστορίας προξενεῖ πόνο. Οἱ ἰσχυροί, ἀκόμη καί ἄν τή γνωρίζουν, δέν ἔχουν τήν παραμικρή διάθεση νά διδαχθοῦν. Ὁ Χί­τλερ δέν διδάχθηκε ἀπό τή συντριβή τοῦ Ναπολέοντα στή Ρωσία καί ὑπέστη μεγα­­λύ­­τερη. Οἱ Νεοέλληνες βιώνουμε τήν τρίτη μεγάλη παρακμή χωρίς νά συνειδητοποι­οῦ­με ὅτι οἱ δύο προηγούμενες ὀφείλονταν στήν ὀλιγοτεκνία τῶν προγόνων μας.
  Μεγάλη παρακμή, χωρίς τήν αἴσθησή της, βιώνουν στό σύνολό τους οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης, παρακμή ἡ ὁποία ἐντείνεται ἀπό τήν πολιτική τῶν κατεστημένων κυβερνήσεων, τῶν εὑρισκομένων στήν ὑπηρεσία τῆς νέας τάξης πραγμάτων. Ἡ ὀλιγοτεκνία, ἄν ὄχι ἡ ἀποφυγή τεκνογονίας, συνοδεύεται ἀπό τή διασπορά τοῦ ἰδεολογήματος περί πολυπολιτισμικῶν κοινωνιῶν. Δέν εἶναι μό­νο οἱ ἐπιχει­ρηματίες, οἱ ὁποῖοι πιέζουν γιά τήν προσέλευση μεταναστῶν (καί ὄχι μόνο προσφύγων), ἀλλά καί πλῆθος διανοουμένων, «ἐνημερωμένων» καί «προοδευτικῶν» πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι προβάλλουν τό ἰδεολόγημα καί ἀγωνίζονται γιά τήν πάταξη τοῦ ρατσισμοῦ καί τῆς ξενοφοβίας, ὅπως αὐτά ἐκφράζονται ἀπό τούς ὀπαδούς τῆς ἰδεολογίας τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ καί τῆς καθαρότητας τῆς φυλῆς. Τό ἰδεολόγημα περί πολυ­- ­πολιτισμικῆς κοινωνίας προβλήθηκε πρόσ­φατα κατά τόν πλέον ἐπίσημο τρόπο ἀπό τόν πρωθυπουργό μας ἀπό τό βῆμα τῆς Βου­λῆς: «Μακριά ἀπό μᾶς ὁποιαδήποτε ξενοφοβία καί ρατσισμός. Χαίρομαι ὅταν πηγαίνω σέ παρελάσεις καί βλέπω μία κοι­νωνία νά μετατρέπεται σέ πολυπολιτισμική. Δέν ἀμφισβητεῖται ἡ ἐθνική μας ἀκεραιό­τη­τα μέ αὐτό τόν τρόπο».
   Ὑπῆρξαν πολυπολιτισμικές κοινωνίες κατά τό παρελθόν; Ναί, θά ἀποκριθεῖ κάποιος ἐξετάζοντας ἐπιπόλαια τά ἱστορικά συμβάντα. Ἡ ρωμαϊκή αὐτοκρατορία ὑ­πῆρξε πολυεθνική καί πολυπολιτισμική. Ἄς ἐξετάσουμε τά πράγματα βαθύτερα καί μέ μεγα­­λύτερη προσοχή. Στή Μέση Ἀνατολή, πού ἀποτελεῖ τό λίκνο τῆς ἱστορίας τοῦ δυτικοῦ κόσμου ἔζησε πληθώρα λαῶν. Ἀναφέρω ἐπιγραμματικά τούς Ἀκκάδες, Σουμέριους, Βαβυλώνιους, Ἀσσύριους, Χετ­ταί­ους. Ὅλοι τους ἐξαφανίστηκαν ὑποταχθέντες σέ λαούς οἱ ὁποῖοι εἰσέβαλαν, κατέ­­κτη­σαν, κατέστρεψαν καί τούς ἀφομοίω­σαν. Μόνο δύο λαοί ἐπιβίωσαν στό ἱστορικό γίγνεσθαι, οἱ Ἑβραῖοι καί οἱ Πέρσες, οἱ δεύτεροι σημαντικά ἀλλοιω­μένοι καί μέ ἄλλο ὄνομα (Ἰρανοί), ἄν καί σχημάτισαν γιά κάποιο διάστημα ἀπέραν­τη αὐτοκρατορία. Ἡ ρωμαϊκή αὐτοκρατορία, διάδοχος τῆς ἐφήμερης ἑλληνικῆς τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, εἶχε σαφῶς διαφορετικά χαρακτηριστικά ἀπό τίς προηγηθεῖ­σες. Ἐν­διαφέρ­θηκε πρωτίστως γιά τήν κυ­­ρι­αρχία καί, στή συνέχεια, γιά τήν εὐμάρεια τῆς αὐτοκρατορικῆς αὐλῆς. Δέν ἦταν στούς στόχους της νά ἐπιβάλει κάποια θρησκεία, ἀ­φοῦ μέ τόν κατακτημένο ἑλληνικό κόσμο εἶχε κοινή πίστη. Πέραν αὐτοῦ, σέ ἐποχή πληθωριστική, στό πάνθεο χωροῦσαν ὅλες οἱ θεότητες τῆς Ἀνατολῆς. Ἡ συντριβή τῶν Ἑ­βραίων καί ἡ διασπορά τους σέ μεγάλη ἔκταση δέν ὀφειλόταν στή θρησκευτική ἀν­τίθεση, ἀλλά στή διαρκῆ ἐπαναστατική διάθεση αὐτῶν. Ἐπί ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας συντελέσθηκε ὁ πλήρης ἐξελληνισμός τῶν λαῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἡ ἀνωτερό­τη­τα τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ἡ συγγένεια ἀρ­κετῶν λαῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας πρός τούς Ἕλληνες καί ἡ κοινή θρησκεία ἦσαν παράγοντες ἱκανοί γιά τήν ἀφομοίωση.
  Ἡ ἐμφάνιση δύο νέων θρησκειῶν, τοῦ χριστιανισμοῦ καί τοῦ ἰσλάμ, συνετέλεσαν στήν σημαντική τροπή τῆς ἱστορίας τῶν λαῶν περί τή Μεσόγειο θάλασσα. Σέ ἀντί­θε­ση πρός τήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία σεβάστη­κε τά ἔθνη ὡς δημιουργήματα τοῦ Θε­οῦ, τό ἰσλάμ ταύτισε τήν πίστη μέ τό ἔθνος γι᾽ αὐ­τό καί ἐπῆλθε ἐξαραβισμός τῶν κατακτημένων χωρῶν, δηλαδή ὄχι μόνο θρησκευτική, ἀλλά καί γλωσσική ἀφομοίωση. Οἱ νεότερες ἀραβικές χῶρες εἶναι δημιουργήματα τῶν ἀποικιοκρατῶν. Οἱ Ὀ­θωμανοί φάνηκαν πιό ἐλαστικοί καί δέν ἐπιδίωξαν τόν ἐκτουρκισμό τῶν κατακτημένων παρά μόνο ὅταν ἐπικράτησαν οἱ Νεότουρκοι, οἱ υἱοθετήσαντες τόν δυτικό τρόπο βίου. Ἔ­τσι οἱ Ἕλ­ληνες καί οἱ Ἀρμένιοι κατάφεραν νά ἐπιβιώσουν καί μαζί τους πολλοί Ἑ­βραῖ­οι, διωγμένοι ἀπό τήν Ἰσπανία. Ἕνας ἀκό­μη λαός ἐπιβίωσε σέ διασπορά, ὅπως οἱ Ἑ­βραῖοι, καί αὐτός εἶναι οἱ τσιγγάνοι μέ χώρα προέλευσης τήν Ἰνδία.
  Μετά τόν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο εἴχαμε εἴσοδο σέ κάποιες χῶρες τῆς δυτικῆς Εὐρώπης μεταναστῶν ἀπό ἀποικίες μέ ἰ­σλαμικό κυρίως πληθυσμό, ἀρχικά ἀθρόα καί  μετά τό 1960 μέ βάση διακρατικές συμφωνίες λόγῳ τῆς ἀνάγκης γιά ἐργατικό δυναμικό. Δέν ὑπῆρχε τότε ἡ παραμικρή ὑποψία προβλημάτων πού θά ἀνέκυπταν ἀρ­γότερα. Ὅλοι πίστευαν στήν ἀνωτερότητα τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ καί ὑπῆρχε ἡ βεβαιότητα ὅτι ἡ τρίτη γενιά μεταναστῶν θά εἶχε ἀφομοιωθεῖ πλήρως. Διέπραξαν τρία τραγικά σφάλματα: Πρακτικοί ὑλιστές ὄντες ἀδιαφόρησαν γιά τή δύναμη τῆς θρησκευτικῆς πίστης, καί ἰδιαίτερα γιά αὐτή τοῦ ἰσλάμ, τό ὁποῖο ἀπαξίωσαν νά μελετήσουν. Δέν ἐκτίμησαν πρεπόντως τήν ἱστορική μνή­μη τῶν μουσουλμάνων, παλαιότερη (σταυ­ρο­φορίες) καί νεότερη (ἀποικιοκρατία), γι᾽ αὐτό καί συνέχισαν νά τούς προκαλοῦν μέ παρεμβάσεις πρός ἐξυπηρέτηση τῶν συμφερόντων τους. Ὑπερεκτίμησαν τήν ἀξία τοῦ πολιτισμοῦ τους ὄντες οἱ εἰσηγητές τοῦ φυλετισμοῦ, τῶν διακρίσεων καί τῆς ἀνωτερότητας τῆς ἄρειας φυλῆς!
  Πῶς θά μποροῦσε νά ἐπέλθει ἡ ἀφομοίωση; Μέ τήν ἀποδοχή τοῦ ὑλιστικοῦ κοσμοειδώλου ἀπό τούς μουσουλμάνους; Ἀστεῖο! Στούς μεικτούς γάμους, καί δέν εἶναι λίγοι πλέον, τό ἰσλάμ θριαμβεύει σ᾽ ὅλη τήν ἔ­κτα­ση τῆς δυτικῆς Εὐρώπης. Μέ τήν ἀποδοχή τοῦ καταναλωτικοῦ τρόπου βίου; Ἀλλά πλεῖ­στοι τῶν μεταναστῶν ζοῦν στό ὅριο τῆς φτώχιας ὠθούμενοι σέ παράνομες πράξεις πρός ἐπιβίωση καί ἐγκλεισμένοι σέ θλιβερά γκέτο. Αὐτή τήν τραγική πραγματικότητα κάνουν πώς δέν βλέπουν ἤ ἀποκρύπτουν σκοπίμως οἱ ὀπαδοί τῆς πολυπολιτισμικότητας. Ἀσφαλῶς σέ ἀρκετές χῶρες ἔγινε ἀντιληπτή ἡ κατάσταση καί ἀπό αὐτή ἐπωφελοῦνται οἱ ὁλοκληρωτικές ἰδεολογίες, τά κόμματα τῶν ὁποίων κερδίζουν διαρκῶς ἔ­δαφος στίς ἐκλογές. Καί ἡ ἐκμετάλλευση συνεχίζεται καί οἱ πόλεμοι ὀξύνουν τήν κατάσταση καί δέν εἶναι συνωμοσιολογία νά καταγγείλουμε τό κύκλωμα διακίνησης ὄχι μόνο προσφύγων, ἀλλά καί μετα­ναστῶν. Καί δέν περιοριζόμαστε νά καταγγείλουμε τήν κακή Τουρκία, πού ἀποτελεῖ ἐμ­φανῶς μέρος τοῦ κυκλώματος, ἀλλά καί τούς «ἑ­ταίρους» καί «συμμάχους» μας κατ᾽ ἐντολή τῶν ὁποίων ἔκλεισαν τά πρός βορράν σύνο­ρα τῆς χώρας μας, ὥστε νά ἐγκλωβιστοῦν οἱ δύσμοιροι μετανάστες ἐδῶ, ἐνῶ ἡ οἰκονομική κρί­ση σοβεῖ καί ἑκατοντάδες χιλιάδες νέοι, ἐπιστήμονες κυρίως, ἀναζήτησαν ἐρ­γασία ἐκτός χώρας.
  Θά τούς ἀφομοιώσουμε ὅλους αὐτούς; Ἀστεῖο! Θά ἀποδεχθοῦν τήν εἰρηνική συνύπαρξη μαζί μας, ἀφοῦ ἐμεῖς σεβόμαστε τή διαφορετικότητα; Ἀ­στεῖο! Δέν μᾶς διδάσκει κάτι ἡ Δύση; Στή Γαλλία ἄθεοι γονεῖς βα­πτί­ζουν τά τέκνα τους, γιά νά ἀποκτήσουν πολιτιστική ταυτότητα. Τό ἰσλάμ ὅταν ἀ­πο­κτᾶ ἰσχύ, γνωρίζει νά τήν ἀξιοποιεῖ! Ὁ πρω­­θυ­- πουργός ἐξήγγειλε μέτρα ἐνίσχυσης τῆς τεκνοποιίας. Καλό ἀσφαλῶς τό μέτρο. Συνειδητοποίησε πρῶτος αὐτός, ἐπί τέλους, τήν κρισιμότητα λόγῳ τῆς δημογραφικῆς γήρανσης τῆς χώρας μας ἤ εἶναι ἀπόφαση κατ᾽ ἐντολήν πρός ἐνίσχυση τῶν μετανα­στῶν; Ὅ,τι καί νά συμβαίνει, κερδισμένοι εἶναι ὅσοι θέλουν νά εἶναι συνδημιουργοί τοῦ Θεοῦ.

Ἀπ. Παπαδημητρίου

"Ἀπολύτρωσις", Νοέμβρ. 2019