Πατέρας καί υἱός

Ἀρχίζει πλέον νά παίρνει ἀνησυχητι­κές διαστάσεις ἡ δραστηριότητα οἰκουμενιστικῶν ἐκκλησιαστικῶν παρα­γόντων. Μόλις πρόσφατα ὁ νεοκατασταθείς μη­τρο­πο­λίτης Ἰταλίας κ. Πολύκαρπος, ἀ­φοῦ ἐπισκέφθηκε τόν Πάπα Φραγκίσκο στό Βατικανό, δήλωσε στό Vatican News τά ἑξῆς πρωτάκουστα καί θλιβερά: «Ἡ συνάντηση μέ τόν Πά­πα Φραγκίσκο πῆγε πολύ καλά. Ἦταν μία πολύ ἐγκάρδια συ­ν­άντηση ἑνός υἱοῦ μέ τόν ἀγαπημένο του πατέρα, μία συνάντηση ἑνός ἐπι­σκόπου μέ τόν προ­καθήμενο καί πατριάρχη του. Ὁ Ἅ­γιος Πατέρας ἔχει μεγάλη, γνήσια καρ­διά. Τόν εὐχαρίστησα γιά τό ἐνθαρ­ρυντικό μήνυμα πού μοῦ ἔστειλε γιά τήν ἐνθρόνισή μου. Ζήτησα πάλι, καί αὐτή τή φορά στήν Ἰταλία ὡς ἐπίσκοπος, τήν πα­πική εὐλογία του γιά τό ἔργο μου, καί τόν διαβεβαίωσα γιά τίς θερμές μου προσευ­χές νά τοῦ δώσει ὁ Θεός πολλά χρό­νια σωματικῆς καί πνευμα­τι­κῆς ὑγείας γιά τό καλό τῆς παγκόσμιας Ἐκκλησίας καί ἐ­πί­σης γιά τό καλό τοῦ κάθε ἀν­θρώ­που κα­λῆς θελήσεως, γιά τόν ὁποῖο ὁ Ἅγιος Πα­τέρας ἔχει ἰδιαί­τερη εὐαισθησία». Καί ἀ­πορεῖ κανείς: Αὐτός ὁ ὕμνος στόν Πά­πα, στόν «ἀγα­πημένο του πατέ­ρα»(!), στόν «προκαθήμενο καί πατριάρχη του»(!), εἶναι ὄντως ὀρθοδόξου ἐπισκόπου ἤ παπικοῦ; Καί σέ τί θά διέφερε ἄν προ­ερχόταν ἀπό παπικό; Τελικά ὅμως, ἴσως καί νά διέ­φε­ρε. Διότι οἱ παπικοί ἐπίσκοποι καί καρ­δινάλιοι εἶναι σοβαροί καί οὐ­δέποτε ἐκτί­θενται ἔτσι. O tempora, o mores! Τό χει­­ρότερο ὅμως εἶναι ὅτι οὐ­δείς ἐκ τῶν ὑ­πευθύνων τῆς ἐκλογῆς αὐ­τοῦ τοῦ ἐ­πι­σκόπου θορυβήθηκε. Καί ἀσφαλῶς ἡ σι­ωπή εἶναι ἐν προκειμένῳ συνενοχή.

Οἱ ἀνθρωπιστικές σπουδές στό στόχαστρο

Θύελλα συζητήσεων ξεσήκωσε ἡ ἀ­πόφαση τοῦ κορυφαίου ἀμερικανικοῦ πανεπιστημίου Πρίνστον νά ἄρει τήν ὑ­πο­χρέωση τῶν φοιτητῶν του νά μαθαί­νουν Ἀρχαῖα Ἑλληνικά ἤ Λατινικά προ­κειμένου νά φοιτήσουν καί νά πάρουν πτυχίο ἀπό τό τμῆμα κλασικῶν σπου­δῶν. Οἱ ὧρες δι­δασκαλίας τῶν ἀρχαίων αὐτῶν γλωσ­σῶν δέν καταργοῦνται, ὡσ­τόσο οἱ διδά­σκο­ντες στό τμῆμα τῶν Classics θά ἐν­θαρρύνουν ἁπλῶς τούς φοιτητές τους νά τίς μάθουν, χωρίς αὐ­τό νά ἀπαιτεῖται. Τό θέμα αὐτό ἔχει ἀρ­κετές ἀνησυχητικές πτυχές, ἀλλά ἐδῶ θά ἐπισημάνουμε μόνο μία: Δυστυχῶς στήν ἐποχή μας οἱ ἀνθρωπιστι­κές σπουδές ὑποτιμῶνται καί θεω­ροῦνται γενικά παρωχημένες. Τά ἐκπαι­δευτικά συστήματα τοῦ ἀνεπτυγμένου κόσμου ἐν­δι­αφέρονται νά παράγουν κυ­ρίως τεχνο­κρά­τες. Ὡστόσο χρειάζεται νά ἐξη­γήσου­με ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί; Πώς ὅ,τι εἴμαστε σήμερα τό ὀφείλουμε στό πολιτισμικό τρίπτυχο Ἑλ­λάς-Ρώμη-Χριστιανισμός;Ὅποιο κρά­­τος ἤ ἐκπαιδευτικό ἵδρυμα τό ἀ­γνοεῖ αὐτό, στερεῖ ἀπό τή νέα γενιά τή δυνατότητα νά κατα­νοήσει τήν ταυτό­τητά της, καί τήν κατα­δι­κάζει ἀνα­πό­φευκτα σέ σύγχυση καί πνευ­ματική ἔν­δεια.

Φιλότιμο

Λέξη ἑλληνική πού δέν μπορεῖ νά μεταφραστεῖ γιά τούς ἀλλόγλωσσους...
Οἱ Ἕλληνες ὅμως μποροῦν νά τό ἑρ­μηνεύουν στήν πράξη. Πῶς ἀλλιῶς μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ ἡ συγκινητική καί ἀπρόσμενη πράξη τῶν σεισμοπαθῶν ἀπό τό γκρεμισμένο Δαμάσι; Τό μήνυμά τους εἶναι ὄντως ἡ ἑρμηνεία τοῦ ἑλληνικοῦ φιλότιμου: «Μετά τό μεγάλο κύμα  συμπα­ρά­στασης καί ἀγάπης πού λάβαμε ὡς κοινότητα Δαμασίου, μετά τόν καταστροφικό σεισμό στίς 3/3/2021, νιώθουμε τήν ἀνάγκη νά συνδράμουμε ὅσο γίνεται στόν “Γολγοθᾶ” πού βιώνουν οἱ ἄνθρωποι στίς πυρόπληκτες περιοχές.»

Σωστή ἀγωγή γιά νεαρούς κλέφτες

Μία ἐπιβεβαίωση ὅτι στά παιδιά μας εἶναι πιό ἀποτελεσματικό νά χρησιμοποι­οῦμε τήν ἔμπρακτη ἀγάπη καί τή συμ­βου­λή καί ὄχι τή βία εἶναι τό περι­στατικό πού εἶδε πρόσφατα τή δημοσιό­τητα. Ἕνας 12χρονος στό Ἡράκλειο Κρήτης μπῆ­κε σ᾽ ἕνα φοῦρνο γιά νά κλέψει. Ὁ φούρναρης κ. Βιτσαρᾶς πού τόν «τσά­κωσε», ἀντί νά τοῦ βάλει τίς φωνές καί νά καλέσει τήν ἀστυνομία, «τόν πῆρε μέ τό καλό». Ἀφοῦ τοῦ ὑπέδειξε τό λάθος του καί ποῦ θά τόν ὁδηγοῦσε μιά τέτοια συνήθεια, τοῦ πρό­τεινε νά πηγαίνει νά δουλεύει στόν φοῦρ­νο ὅποτε μποροῦσε καί νά τοῦ δίνει ἕνα χαρτζιλίκι. Μετά ἀπό 25 χρόνια ἕνας ἐ­πιστήμονας οἰκογενει­άρχης τόν ἐπισκέ­φτηκε καί τοῦ θύμισε τό περιστατικό εὐ­χαριστώντας τον καί δί­νοντάς του φυσικά μεγάλη χαρά.

Τουρκία, σύγχρονο κράτος ἐλευθερίας;

Ὁ πρόεδρος τῆς Παμποντιακῆς Ὁμο­σπονδίας Ἑλλάδος παραμονές Δεκαπε­νταυγούστου, πραγματοποιώντας ἐπίσκε­ψη-προσκύνημα στόν Πόντο, κρατήθηκε στό ἀεροδρόμιο τῆς Κωνσταντινούπολης καί ἀπελάθηκε ἀπό τήν Τουρκία ὡς ἀνε­πιθύμητο πρόσωπο! Πρακτικές Ἀλβανίας ἐφαρμόζει ἡ γειτονική χώρα ἀνεβάζοντας τόν δείκτη τῆς προκλητικότητας καί τῆς ἀπροκάλυπτης ἐχθρότητας. Μέ ὅλες τίς κινήσεις της πρός Ἑλλάδα καί Κύπρο ἡ Τουρκία ἔχει ρίξει τίς μάσκες καταστρέ­φοντας τήν εἰκόνα τοῦ ἐξευρωπαϊσμέ­νου κράτους. Ἀλλά μᾶλλον αὐτό δέν τήν ἐν­διαφέρει πλέον. Τό ὅραμα τῆς ἀναβίω­­σης τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας 200 χρό­­νια μετά τήν κατάρρευσή της φαίνεται νά ἔχει μπλοκάρει κάθε λογική στό κρανίο τῶν τούρκων ἡγετῶν.