Τί τίτλο θά μποροῦσε νά δώσει κανείς στόν φετινό χριστουγεννιάτικο στολισμό τῆς Θεσσαλονίκης; Οἱ ἀνακοινώσεις τοῦ Δήμου ἔκαναν λόγο γιά «περισσότερα φῶτα καί παραδοσιακό ἄρωμα». Ἀπό φῶτα ναί, συμφωνῶ. Μό­νο τό ἔλατο, ὕψους εἴκοσι μέτρων, φορτώθηκε μέ 14.000 λάμπες led! Δέν ἔφτανε, βέβαια, οὔτε ἕνα λεντάκι γιά κάθε μία ἀπό τίς 340.000 οἰκογένειες πού πέρασαν τίς γιορτές χωρίς ρεῦ­μα... γι’ αὐτό ἄς μήν κάνου­με λόγο γιά τήν ἄκαιρη σπατάλη. Ἀλ­λά, τό «παραδοσιακό» ποῦ ἀ­κρι­βῶς βρισκόταν; Μή­πως στά ὑπερμεγέθη θηλαστικά - ρο­- μπότ τῆς παλαιολιθι­κῆς ἐποχῆς, πού... κοσμοῦ­σαν τό παγοδρόμιο πού στήθηκε στήν πλατεία Ἀριστοτέλους; Καί μιλᾶμε γιά ἕνα δίμετρο μαμούθ, ἕναν τριχωτό ρινόκερο, μία ἀρκούδα τῶν σπηλαίων καί ἕναν μαχαιρόδοντα! Εἶ­ναι ἀλήθεια ὅτι ἡ παράδοσή μας χάνεται στά βάθη τῶν αἰώνων, ὄχι ὅμως καί μέχρι τήν ἐποχή τῶν παγετώνων!

 Ἀλλά ἐνῶ μᾶς περιέγραψαν τόσο ἀναλυτικά τό σύνολο τοῦ στολισμοῦ, γιατί δέν μᾶς εἶπαν τίποτα γιά ἐκείνη τή βουβή καί ἄχαρη αἰσθητικά, συγκριτιστική πρόταση γιά πύλη στήν εἴ­σοδο τῆς στολισμένης πλατείας; Εἴ­δατε ἐ­σεῖς ποτέ στήν παραδοσιακή Θεσσαλονίκη νά στηρίζεται ἡ καμάρα κά­- ποιας πύλης σέ ἕνα μᾶλλον καμπαναριό ἀπό τή μία μεριά καί σέ ἕνα μᾶλλον τζαμί ἀπό τήν ἄλλη; Ἕνα μα­­κρό­στενο κτήριο σάν κυπαρίσσι, πῶς νά τό πεῖς μέ βεβαιότητα καμπαναριό ἄν δέν ἔχει στήν κορυφή του σταυρό; Ὅσο γιά τό «μᾶλλον τζαμί», ἀ­παξιῶ νά προβληματιστῶ γιά τό τί ἦ­ταν τελικά.
 Ἀφήνω τήν πλατεία, ἀποφεύγοντας νά περάσω κάτω ἀπό τήν... ἀνισόρροπη πύλη, καθώς σέ λίγο θά ἀρχίσει ἡ συναυλία μέ τούς «Ἰμάμ Μπαϊλντί»• ἴσως ἐδῶ νά βρίσκεται τό παραδοσιακό ἄρωμα. Καί μόνο πού σκέφτηκα τίς μελιτζάνες μέ τά κρεμμύδια βάρυνε τό στομάχι μου καί εἶπα νά περπατήσω λί­γο στούς γύρω δρόμους. Εὐκαιρία νά δῶ τόν φωτεινό διάκοσμο. Κατηφορίζοντας τήν Φιλι­κῆς Ἑταιρείας μέ φόν­το στό βάθος τόν Λευκό Πύργο, ἀντί- κρισα τό πε­φτα­στέρι γιά τό ὁποῖο τόσο καυχήθηκαν οἱ ἐμπνευστές του. Ἕνα φωτεινό ἀστέρι ἀπό πυροσωλήνα, διαμέτρου περίπου δέκα μέτρων, κρεμασμένο ἀνάμεσα στίς οἰκοδομές δίνον­- τας τήν ἐντύπωση ὅτι ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό καί σφήνωσε στά κτήρια.
Χριστούγεννα στήν ὀρθόδοξη Θεσ­­σαλονίκη! Κι ἀντί τό ἀστέρι νά τό κρεμάσουμε ἀπό τόν Λευκό Πύργο, μήπως λίγο μᾶς θυμίσει τό ἀστέρι τῆς Βηθλε­έμ καί μᾶς φωτίσει μέ τό φῶς Ἐκείνου πού γεννήθηκε -ἄλλωστε ὅ­λος αὐτός ὁ στολισμός γιά τά Χριστούγεννα δέν ἔγινε;-, ἐμεῖς τό ἀπο­καθη­λώνουμε, θαρρεῖς, καί τό πε­τᾶμε στό χῶμα, νά γίνει πε­φταστέρι καί νά χαθεῖ γιά πάντα!

Δια-κριτικός