Τό ἀνθρώπινο σῶμα, γράφει ὁ ἅ­γι­ος Νικόδημος, εἶναι ὅμοιο μέ βασιλικό ἀνά­κτο­ρο, τό βασιλικότερο τῶν ἀνα­κτό­ρων κα­θώς εἶναι κατασκευασμένο «τῇ ὑπερ­τά­τῃ ἀρχιτεκτονικῇ ἀπειροσόφου τινός δημι­ουργοῦ».

   Βασιλιάς τοῦ ἀνακτόρου αὐτοῦ εἶναι ἡ ψυχή ἤ ὁ νοῦς. Γιά νά μήν εἶναι ὅμως ἀπο­κλεισμένος στό σῶμα ὁ νοῦς, ὁ δημιουργός μερίμνησε ὥστε νά ὑπάρχουν «τά πέν­τε αἰ­σθητήρια», οἱ θυρίδες τοῦ σώ­ματος. Κύ­­­ριος λόγος τῆς ὕπαρξης τῶν διόδων αὐ­τῶν πρός τόν ἔξω κόσμο εἶναι ἡ «νοητή τρο­φή» καί «ἡδονή» τοῦ νοός. Δηλαδή, ἐξη­­γεῖ ὁ ἅ­γιος, διά τῶν αἰσθήσεων ὁ νοῦς ἀν­τιλαμβάνεται τά τῆς αἰ­σθη­τῆς κτίσεως, καθώς ἐ­πί­σης καί τίς θεῖες Γραφές, καί ὁδη­γεῖται ἔτσι, μέ τή βοήθεια τῆς λογικῆς, στή σοφία, ἀγα­θότητα, δύναμη, χάρη, ἀ­λή­θεια, γλυκύτητα καί ὅλα τά θαυμάσια τοῦ Θεοῦ πού μπορεῖ κα­νείς νά δεῖ μέσα στήν κτίση ἀλλά καί στήν ἁγία Γραφή.

    Τέλος διά τῆς μελέτης τῶν θαυμασίων τοῦ Θεοῦ ἀνάγεται ὁ νοῦς, ἡ ψυχή, πρός τόν σοφό δημιουργό τῆς κτίσεως καί δοτήρα κά­θε ἀγαθοῦ.

    Συνεχίζοντας τή μελέτη τῶν φωτι­σμέ­νων λόγων τοῦ ἁγίου, ἀντιλαμβανόμαστε πό­­­σο μεγάλη εἶναι ἡ εὐλογία τῶν πέντε αὐ­τῶν αἰσθητηρίων, ἀλλά καί πόσο μεγάλη ἡ εὐθύνη μας γιά τή φυλακή αὐ­τῶν τῶν θυρίδων τοῦ πολυτιμότερου τῶν ἀνακτόρων. Ὅ­­πως χαρακτηριστικά παρατηρεῖ ὁ ἅγιος, διά μέσου τῶν θυρίδων αὐ­τῶν «εἰσέρχεται εἰς τήν ψυχήν ἡ ζωή καί ὁ θάνατος».

    Ἡ ἄφατος σοφία καί ἀγαθότης τοῦ δη­μιουργοῦ τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐ­δό­κη­σε ὥστε, στό βασιλικότερο τῶν ἀνα­κτόρων, τό σῶμα μας, νά ὑπάρχουν θυρίδες γιά τήν ἐ­­πι­­κοινωνία, εὐχαρίστηση, τροφή τοῦ βασιλέως-νοός. Ἀπό τόν κα­θ­έ­να μας ὅμως, ἤ ἀπό τόν βασιλέα νοῦ μας, ἐ­ξαρ­τᾶται κατά πό­σον καθιστοῦμε τόν ἑαυτό μας κατοικητήριο τῆς Ζωῆς ἤ τοῦ θανάτου.

Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον, Βόλος 1983 σ. 31-34.

Ἀπόδοση Δέσποινα Καλογεράκη

Δρ. Θεολογίας