Τήν τελευταία ἡμέρα τοῦ Ἰουνίου τελεῖ ἡ Ἐκκλησία μας τή Σύναξη τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων. Ἐκτός δηλαδή ἀπό τή μνήμη τοῦ κάθε ἀποστόλου, συνάzει καί τιμᾶ ὅλους μαζί. Ἀξίζει, λοιπόν, νά ἀντλήσουμε τό μήνυμά μας ἀπό τίς ἅγιες αὐτές ὑπάρξεις πού ἀξιώθηκαν νά συμβάλουν σέ ὅ,τι ἱερότερο καί ἁγιότερο συντελέσθηκε στήν ἱστορία: στή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἔγιναν οἱ συνεργάτες καί ἐκπρόσωποι τοῦ Θεοῦ στή γῆ!

  Συνεργάτες τοῦ Θεοῦ! Δέν ἀναφάνηκε στήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων τίτλος πιό βαρύς καί πιό τιμητικός ἀπό αὐτόν. Σέ μία ἁδρή προσέγγιση τοῦ νοήματός του μᾶς βοηθᾶ ὁ οὐρανοβάμων ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, πού συχνά συστήνεται ὡς «δοῦλος καὶ ἀπόστολος Χριστοῦ». Ἡ πρώτη λέξη δηλώνει τήν κατάθεση τοῦ ἀνθρώπου στόν Θεό, ἡ δεύτερη τήν ἀνάθεση τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος καταθέτει τήν ὑποταγή καί μέχρι θυσίας ἀφοσίωσή του στόν Θεό. Αὐτό εἶναι τό γνώρισμα τοῦ δούλου τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἑκούσια παράδοση τῆς ἐλευθερίας του μέ εἰλικρινῆ πίστη καί ἄδολη ἀγάπη. Αὐτό εἶναι πού ἀποσπᾶ τήν ξεχωριστή μεταχείριση τοῦ Θεοῦ. Ἑλκύει τόν Ἰησοῦ Χριστό καί τόν πείθει νά ἀναθέσει στούς δώδεκα ἄσημους Γαλιλαίους τήν ὑψηλή ἀποστολή τῆς συνεργασίας μαζί του γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου.

  Τή λύτρωση ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, τή μετοχή στήν αἰώνια ζωή χαρίζει στόν κόσμο ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός Ἰησοῦς Χριστός. Καί σ’ αὐτό τό χάρισμα τῆς ζωῆς χρησιμοποιεῖ ὡς πληρεξούσιους τούς ταπεινούς καί ἄσημους ψαράδες τῆς Γαλιλαίας, πού τούς κατέστησε ἀποστόλους του. Ὑπάρχει ὑψηλότερη ἀνάδειξη, λαμπρότερη δόξα καί τιμή ἀπό αὐτήν; Αὐτούς, πού μέ τήν τέχνη τοῦ ψαρᾶ κατέβαιναν στά βάθη τῆς θάλασσας, τούς ἀνέβασε μέ τήν πίστη ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μέχρι τόν ἅγιο θρόνο του, γιά νά ἀνεβάσουν κατόπιν ἐκεῖ καί τήν κάθε πιστή ψυχή. Νά ἀνακαινίσουν καί νά ἀναπλάσουν αὐτοί τήν ἀνθρωπότητα ὅλη καί νά ἀναδειχθοῦν ἔτσι οἱ μεγάλοι εὐεργέτες της, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει εὐεργεσία μεγαλύτερη ἀπό τή σωτηρία μιᾶς ψυχῆς.

  Εἶναι γεγονός ὅτι, συνεπαρμένος ἀπό τίς ἐπιτυχίες του καί φουσκωμένος ἀπό τόν ἐγωισμό του, ὁ σημερινός ἄνθρωπος δέν διακρίνεται γιά εὐγνώμονα αἰσθήματα, γιά ἀναγνώριση τῆς εὐεργεσίας πού δέχθηκε. Ἡ Σύναξη τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων, ὡστόσο, δέν πρέπει νά μᾶς ἀφήσει ἀσυγκίνητους. Εἶναι μία ἀφορμή-πρόκληση νά ἐκφράσουμε τή βαθειά εὐγνωμοσύνη στόν σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό καί στούς ἀποστόλους του, πού ἔγιναν οἱ συνεργάτες του, τό ἅγιο σκαλοπάτι ὅπου πάτησε ὁ Θεός γιά νά κατεβεῖ στήν καρδιά τῶν ἀνθρώπων. Καί ἡ πρακτική ἔκφραση αὐτῆς τῆς εὐγνωμοσύνης εἶναι ἡ ὑπεύθυνη στάση μας ἔναντι τῆς πίστεως πού οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι μᾶς παρέδωσαν. Νά τή διαφυλάξουμε ἀπό κάθε φθορά τῆς ἀπιστίας καί τῆς αἱρέσεως, ἀλλά καί ἀπό κάθε ἀλλοίωση κάποιας δικῆς μας ἀσυνέπειας.

Ἀπολύτρωσις 69 (2014) 163