Ἦταν ἡ πρώτη σπορά πού ἔπεφτε στίς ψυχές τῶν ἐθνικῶν, ἦταν οἱ πρῶτες σπίθες πού λαμπάδιαζαν τή γῆ τῆς Ἑλ­λάδας μας μέ τό πῦρ πού ἦρθε ὁ Ἰη­σοῦς νά βάλει στόν κόσμο. Στήν Κέρκυ­ρα, τό φημισμένο νησί τοῦ Ἰονίου, ἀνέτειλε τό φῶς τῆς ἀλήθειας μέ τό κήρυ­γμα τῶν φλογερῶν ἀποστόλων Ἰά­σο­να καί Σωσιπάτρου. Καί ἐκείνη τήν ἄνοιξη ἀντάμα μέ τά λούλουδα τοῦ Ἀ­πρίλη ἄνθιζαν καί οἱ ψυχές τῶν νεοφώτιστων στό ἄπλετο φῶς τῆς πίστης.
  Ἀνάμεσά τους καί ἡ Κερκύρα, ἡ κό­ρη τοῦ ἡγεμόνα τῆς Κέρκυρας Κερκυλλίνου. Ἀπό μικρή ἀναζητοῦσε τό ἀλη­θινό νόημα τῆς ζωῆς. Μέσα στά πλούτη, στή χλιδή καί στή διασκέδαση ἡ ψυχή της διψοῦσε γιά κάτι μεγάλο καί αὐθεντικό, ποθοῦσε τό αἰώνιο. Τό κήρυγμα τῶν ἀ­ποστόλων συγκλόνισε συθέμελα τήν ὕ­παρξή της. Τό ὁλόφωτο παράδει­γμά τους, ἡ καρτερία στά βασανιστήρια, ἡ ἀνιδιοτέλεια καί ἡ συγχωρη­τικότητά τους ἄνοιξαν στήν ψυχή τῆς νεαρῆς βασιλοπούλας τό παράθυρο γιά τόν καθάριο οὐρανό τῆς ἀλήθειας. Ποθεῖ νά ἁ­­πλώσει τά φτερά της καί νά τόν κατακτήσει. Λαχταρᾶ τή συντροφιά τῶν χριστι­α­νῶν, μαθητεύει μέ πόθο στόν λό­γο τοῦ Θεοῦ, ἀγωνίζεται νά τηρεῖ τίς ἐντολές του. Συναισθάνεται τή ματαιότητα τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, κατανοεῖ τήν εὐτέλεια τοῦ πλούτου. Πουλᾶ τά κοσμήματά της καί προσφέρει τά χρήματα στούς ἐ­λάχι­στους ἀδελφούς τοῦ Ἰησοῦ. Μοιράζει τά χρυσαφικά της στούς φτωχούς καί ἀδύναμους. Ἡ θαυμαστή μεταστρο­φή τῆς Κερκύρας, ὁ ἐνθουσιώδης ζῆλος της ἐ­ντυπωσιάζει τούς Κερκυραίους καί ἑλ­κύει ψυχές κοντά στόν Χριστό. Ὅμως ὁ εἰδωλολάτρης πατέρας της ἐξοργίζεται. Μέ δελεάσματα καί ὑποσχέσεις, μέ ἀπειλές καί ἐκβιασμούς προσπαθεῖ νά μεταπείσει τή θυγατέρα του. Ἀλλά ἐ­κεί­νη μέ πρόσωπο λαμπερό, μέ φρόνημα γενναῖο, μέ καρδιά σταθερή δια­λαλεῖ τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἔ­χει δια­λέ­ξει συνειδητά τό στενό, οὐρανόδρομο μονοπάτι!
  Ὁ 1ος αἰώνας μ.Χ. εἶναι στή δύ­ση του καί ἡ νέα πίστη στήν ἀνατολή της. Καί αὐτή ἡ ἀνατολή θά εἶναι ἀβα­σίλευ­τη!
  Ὁ Κερκυλλίνος γίνεται ὄργανο τοῦ σατανᾶ καί πληρώνει ἁδρά ἕναν ἄγριο Αἰθίοπα, γιά νά διαφθείρει τήν ἁγνή κό­ρη πού ποθοῦσε νά δώσει τά παρθενικά της κάλλη προίκα στόν αἰώνιο Νυμφίο. Ἡ σταθερότητα τῆς Κερκύρας, ὁ πειστικός λόγος της ἐπιδροῦν σωτήρια στήν ψυχή τοῦ Αἰθίοπα, ὁ ὁποῖος κατηχεῖται στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί μέ τόλμη ὁμολογεῖ τήν ἀλήθεια. Τό νησί τῆς Κέρκυρας ζεῖ τή δική του Πεντηκοστή.
  Ἡ πορφύρα τοῦ μαρτυρίου ἀξίζει γιά τήν Κερκύρα περισσότερο ἀπό τά πολυτελῆ βασιλικά της ἐνδύματα. Οἱ ἄγρι­οι βασανισμοί ἑλ­κύουν τήν ψυχή της πιό πολύ ἀπό τίς ἀνέσεις καί τίς ἀπολαύσεις.
  «Ὅλη Θεοῦ σκεῦος, Κερκύρα, γεγένησαι... ὅθεν τὰς εἰδώλων θυσίας καὶ τὴν δυσσέβειαν ἀπώσω τὴν πατρῴαν καὶ προείλου προθύμως συνθανεῖν τῷ Χρι­στῷ καὶ ζῆν ἄληκτα».
  Ἡ νεαρή βασιλοπούλα προσφέρει τό στέμ­μα της στόν αἰώνιο Βασιλιά. Τό νεανικό της σῶμα ὑπομένει τά σκληρά βασανιστήρια, τίς μαστιγώσεις, τά χτυπή­ματα, τούς ἐξευτελισμούς. Τό βλέμμα της προσηλώνεται στόν Κύριο τῆς δό­ξης. Τά βέλη τοῦ πονηροῦ δέν ἀγγίζουν τήν ψυχή της καί τά βέλη πού χτυποῦν μέ μανία τό κορμί της τήν ὁδηγοῦν ματωμένη, στιγματισμένη στόν οὐρανό. Ὁ λευ­- κός χιτώνας τοῦ βαπτίσματος, πού μέ ἱερό πόθο εἶχε λάβει, πορφυρώνεται ἀπό τό αἷμα τῆς θυσίας.
  «Βελῶν βασιλὶς ταῖς βολαῖς ἐστιγμένη,
ἐκ στιγμάτων ἔλαμψεν,
ὡς ἐκ μαργάρων».
  29 Ἀπριλίου, συνάμα μέ τούς δύο ἀ­πο­στό­λους πού σφράγισαν μέ τό αἷμα τους τή μαρτυρία γιά τόν ἀναστημένο Ἰησοῦ, τιμοῦμε καί τήν πιστή τους μαθήτρια, τήν παρθενομάρτυρα Κερκύρα. Ἡ θυσία της πότισε τό δεντρί τῆς πίστης στό νησί της καί σέ ὅλη τήν πατρίδα μας. Ἡ μαρτυρική της τελείωση ἐνί­σχυ­σε τό φρόνημα τῶν νέων πιστῶν, τό ψυχικό της μεγαλεῖο ἐνέπνευσε ἰδιαίτερα τίς κερ­κυραῖες γυναῖκες πού μέ ζέση στρατεύθηκαν στή γενναία παράταξη τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ.
  Καί σήμερα ἡ νεαρή βασιλοπούλα μᾶς δείχνει τήν ὁδό γιά τήν ἀβασίλευτη ἡμέρα τῆς βασιλείας τοῦ αἰώνιου Βασιλιᾶ!

Ἰχνηλάτης

῾῾Ἀπολύτρωσις¨, Ἀπρίλιος 2024