Ὅποιος δέν βρέθηκε σέ λιτανεία Ἁ­γίου - Πολιούχου κάποιας πόλης, δέν μπορεῖ νά κατανοήσει πλήρως τί θά πεῖ ζω­ντανός καί ἀληθινός προστάτης της.
  Στή Θεσσαλονίκη ἡ λιτάνευση τῆς εἰ­κόνας τοῦ μυροβλύτη Ἁγίου της, τό πρωί τῆς παραμονῆς τῆς γιορτῆς του, εἶναι μία ἀπόδειξη ὅτι «ὁ μέγας φρου­ρὸς Θεσσαλονίκης», ὅπως τόν ἀποκαλεῖ ἕνα τροπάριο τοῦ Ὄρθρου τῆς γιορτῆς του, ἀ­γρυ­πνᾶ καί σκεπάζει τήν πόλη του. Δέν τό δηλώνει μόνο τό πλῆ­θος τοῦ κόσμου πού συμμετέχει μέ κατάνυξη καί συγκίνηση, δέν τό φωνάζει μόνον ἡ εὐωδία τῶν λειψάνων του, ἀλλά τό μαρτυροῦν καί θαύματα, μι­κρά καί μεγάλα, πού ἐπιτελεῖ στή ζωή τῶν ἀν­θρώπων πού τοῦ ἐμπιστεύονται τά μυστικά τους.
  Ἡ λιτανεία τῆς εἰκόνας τοῦ ἁγίου Δη­μητρίου εἶναι μία περιήγηση τοῦ Ἁ­γί­ου στίς γειτονιές τοῦ κέντρου τῆς Θεσσαλονίκης. Στούς δρόμους πού γίνονται ἄλλου εἴδους... «παρελάσεις», πορεῖες καί δια­μαρ­τυρίες, στούς ἴδιους δρόμους περιδιαβαίνει ὁ Ἅγιος καί, θαρρεῖς, τούς «καθα­ρίζει» καί τούς ἁγιάζει. Ἡ εἰκόνα τῆς λιτανείας εἶναι συγκινητική, ἀλλά κυρίως ἐλπιδοφόρα: Ἐ­κτός ἀπό τά στρατιωτι­κά ἀ­γήματα πού μέ ἰδιαίτερη τιμή μεταφέρουν τίς εἰκόνες τοῦ ἁγίου Δημητρίου καί τῆς Παναγίας, πλῆθος κληρικῶν, μοναζου­σῶν, ἡ χριστιανική νεολαία τῆς πόλης, τά χριστιανικά ἐκπαιδευτήρια, τό «μι­κρό λεῖμμα» δί­νει τό παρών καί ζητᾶ, ὅπως ὁ μαθητής του Νέστορας, τήν εὐ­λογία τοῦ Ἁγίου. Ὅλοι ὅσοι κατηχοῦν καί κατηχοῦνται συ­ντάσσονται μαζί μέ τόν κατηχητή Ἅγιο.
  «Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ πόλις Θεσσαλονίκη», προτρέπει ἕνα στιχηρό τοῦ Ἑ­σπε­ρινοῦ τῆς γιορτῆς του. Γιατί ὁ πα­ν­έν­­δο­ξος Ἀθλητής της γιορτάζει τή νίκη τῶν μαρτυρικῶν ἀγωνισμάτων του καί κερνᾶ ὅλους τούς πιστούς ἀπό τό μύρο τοῦ ἁγίου σκηνώματός του. Ἑνωμένο τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀκολουθώντας τόν Ἅγιο σέ μία πορεία εἰρήνης στό κέντρο τῆς πόλης, τοῦ ζητᾶ ἱκετευτικά: «Ἴθυνον πρὸς τρίβους εὐ­θεί­ας... λῦσον τὸν σάλον τῶν αἱ­ρέ­σεων... κατεύνασον τῶν πειρασμῶν τὴν καταιγίδα» (Ὠδή θ´).
  Μπορεῖ στίς μέρες μας νά μήν προ­κα­λεῖ ἄμεσα τήν πίστη μας ὁ Λυαῖος καί ξένοι ἐχθροί νά μήν κυκλώνουν τή Θεσσαλονίκη -ἐκτός ἀπό κάποιους πού τήν παρουσιάζουν στούς χάρτες τους ὡς πρωτεύ­ουσά τους-, ὅμως ὁ πνευματικός ὕπνος, ἡ ἁ­μαρτία καί ὁ ἐφησυχασμός πνίγουν τήν πόλη τοῦ Θερμαϊκοῦ. Σήμε­ρα, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φάση στήν ἱστορία τῆς συμπρωτεύουσας, ἔ­χουμε ἀνάγκη τίς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου, ἀναζητοῦμε τήν εὐωδία τοῦ μύρου Του, ἐλπίζουμε στό θαῦμα Του.

Εὔφημη Μπούτσικου-Ρίζου

"Ἀπολύτρωσις", Ὀκτ. 2023