Ἀγαπητός μήνας ὁ Ἰούνιος σέ ὅλους, μά πιότερο στούς μαθητές ὅλων τῶν βα­θμίδων, καθώς σηματοδοτεῖ τό τέλος τῆς σχολικῆς χρονιᾶς καί τήν ἔναρξη τῶν πολυπόθητων διακοπῶν.
  Τέτοιο καιρό, καθώς πα­­σχίζω νά κλείσω τούς σχολικούς φακέλους καί νά ὁλοκληρώσω τίς ἐργασιακές ὑποχρεώσεις, ἀναλογίζομαι... Σκαλίζω μνῆ­μες τῶν δικῶν μου παιδικῶν χρόνων... Τότε πού στίς πρῶ­τες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ ἑτοιμάζαμε γιορτές λή­ξης μέ πολύ με­ρά­κι κι ἐν­θουσιασμό, μέ ποιήματα καί τραγούδια γιά τό καλοκαίρι. Μία ποικιλία ἀπό χαρωπές εἰκόνες ξεδιπλώνονται στόν νοῦ...
Τότε σταματοῦσε κι ἕνα ἄλλο σχολεῖο μου, τό πιό ἀγαπημένο. Τό Κατηχητικό μου! Κι ὁμολογῶ πώς αὐτό μέ στεναχωροῦσε. Δέν ἤθε­λα νά κλείνει τό καλοκαίρι τό Κατηχητικό. Θαρρῶ ἤ­μουν στήν Γ΄ τάξη, ὅταν ἡ κατηχήτρια στήν τελευταία συνάντηση μᾶς εἶπε ἕναν λόγο πού τυπώθηκε στόν νοῦ μου: «Ἀρχίζουν οἱ διακοπές! Ἀλλά προσέξτε, παιδιά! Μπορεῖ νά κλείνουν τά σχολεῖα, νά σταματᾶμε τό διάβασμα, ἀλλά δέν διακόπτουμε τήν ἐπικοινωνία μας μέ τόν Θεό. Νά ἔχουμε διακοπές χωρίς διακοπή! Διακοπές μαζί μέ τόν Χριστό!». Καί πῆρε νά μᾶς ἐξηγεῖ πῶς γίνονται αὐτές οἱ διακοπές ὡραῖες καί πῶς μέ αὐτό τόν τρό­πο συνεχίζεται τό Κατηχητικό μας. Ὡ­ραῖ­ες ἦταν αὐτές οἱ συμβουλές..., ἀλλά θά προ­τιμοῦσα καί μία πρακτική ἐφαρμογή! Δέν πρόλαβα νά τό διαλογιστῶ καί ἀκολούθησε μία πρόσκληση, ἀπάντηση στήν ἐπιθυμία μου! Ἦταν ἡ ἀνακοίνωση γιά τήν κατασκήνωση!
  Ἐπιτέλους εἶχε σημάνει καί γιά μένα ἡ ὥρα νά κάνω διακοπές μέ τό Κατηχητικό μου! Νά πάω κατασκήνωση, ἔστω καί γιά τέσσερις μέρες! Ἔκτοτε οἱ κατασκηνωτικές ἐμπειρίες στήν ἀρχή τοῦ καλοκαιριοῦ πυρο­δοτοῦσαν καί τόν Ἰούλιο καί τόν Αὔγουστο! Τό πρόγραμμα τῆς κατασκήνωσης γινόταν γνώμονας γιά τίς ὑπόλοιπες μέ­ρες!
  Τά μαθητικά χρόνια φτάνουν στό τέ­λος τους. Πλέον κατάλαβα ἐμπειρικά τί σημαίνει νά διακόπτω τά σχολικά καθήκοντα, ἀλλά καί νά ἐπαυξάνω τίς πνευματικές εὐκαιρίες. Τελικά τό καλοκαίρι δέν εἶναι περίοδος χαλάρωσης. Ἴ­σα - ἴσα εἶναι εὐκαιρία νά ἐντείνω τόν ἀγώνα, ἀξι­οποιώντας τίς ὧρες τοῦ θέρους γιά σύναψη οὐσιαστικότερου συνδέσμου μέ τόν οὐρα­νό! Ἄν ἀνακόψω τήν πορεία πρός τά ἄνω, ὁ ἀντίδικος θά ἀρχίσει νά διεκδικεῖ ἔδαφος ἐντός μου... Ἑπομένως, οὔτε περικόπτω... οἱ ἐκπτώσεις στά τοῦ Θεοῦ μόνο ζημία ἐπιφέρουν... ἡ ἀναβολή καί ἡ ραθυμία ὁδη­γοῦν στόν μαρασμό, ἐξαφανίζουν τή χα­ρά.
  Στά ἐνθουσιώδη φοιτητικά χρόνια, εἶχα τή χαρά νά βρεθῶ στήν ἀ­γαπημένη μου πλαγιά ὄχι μόνον ὡς κατασκηνώτρια, ἀλλά νά ὠφεληθῶ κι ἀπό τή διακονία τῶν μικρότερων παι­διῶν. Βο­ηθοῦσα σέ ἕνα Κατηχητικό... ἐκεῖ στήν ἀνατολική Θεσσαλονίκη. Μέγας ἐνθουσιασμός, πολλά παιδιά, παιχνίδια, γιορτές, ἐκδρομές... καί φτάσαμε στόν Ἰού­νιο. Σάν στιγμιότυπο κινηματογραφικῆς ταινίας πέρασε ἀπό μπροστά μου τό δικό μου παιδικό πρόσωπο νά ἀναφωνεῖ: «Διακοπές χωρίς διακοπή! Διακοπές μαζί μέ τόν Χριστό!» καί αὐθόρμητα βάλθηκα νά ἑτοιμάζω γιά τή λήξη τό ἀ­ντίστοιχο μάθημα καί τό ἐνθύμιο. Τώρα εἶχα τή χαρά νά δώσω στά μικρά παιδάκια τή δήλωση γιά ἐκείνη τήν κατασκήνωση πού ὀμόρφυνε τίς δικές μου δια­κοπές καί νοηματοδοτοῦσε ὅλο τό θερινό τρίμηνο μέ συνθήματα, τραγούδια, βιώματα ἀνεξίτηλα, πού σφράγιζαν ὁλόκληρη τή χρονιά... καί μέ τήν πάροδο τῶν ἐτῶν ὅλη τή ζωή!
  Εἴθε καί φέτος οἱ διακοπές τοῦ καλοκαιριοῦ νά χαρίσουν σέ ἑκατοντάδες παιδιά μικρά, μεγάλα ἤ καί πολύ πολύ με­γάλα τήν ἀνανέωση! Μακάρι νά ἀφεθοῦμε μέ ἀνοιχτούς τούς δέκτες στή μεταμορφωτική δύναμη τοῦ θείου λόγου, τῆς προσευχῆς, τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκ­κλησίας, ὅλων τῶν δωρεῶν πού ἁπλόχε­ρα μᾶς μοιράζει στήν κατασκήνωση ὁ κατ’ οὐσίαν Ἀρχηγός, ὁ Κύριός μας.

Α.Τ.

"Ἀπολύτρωσις", Ἰούν.-Ἰούλ. 2022