Οἱ ἅγιοι, οἱ κριτές μας (Μθ 19,28)

  Γνωρίζουμε ὅτι ὁ μόνος κριτής εἶναι ὁ Θεός. Ὁ Θεός εἶναι ὁ δημιουργός τοῦ κόσμου, ὁ κυβερνήτης, ὁ νομο­θέ­της καί αὐτός εἶναι καί ὁ μόνος κριτής. Ὅμως ὁ Θεός ἔδωσε τό δικαίωμα τῆς κρίσης στόν Ἰησοῦ Χριστό ὡς ἄνθρωπο, διότι ὁ Χριστός μας εἶναι Θεός καί ἄνθρωπος. Ὡς Θεός εἶναι ὁ κριτής, ἀλλά λαμβάνει τήν ἐξουσία καί ὡς ἄνθρω­πος. Ὡς ἐνανθρωπήσας Θεός κρί­νει τόν κόσμο. Γι’ αὐτό λέγει ὁ Κύριος με­τά τήν ἀνάσταση: «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξ­ουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς» (Μθ 28, 18). Καί ἀλλοῦ: «οὐδὲ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα, ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκε τῷ υἱῷ» (Ἰω 5,22). Καί ἐνῶ ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὡς Θεάνθρωπος εἶναι αὐτός πού θά κρίνει τόν κόσμο, τόν ἀ­κούσαμε σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνά­γνωσμα νά λέγει ὅτι τήν ἴδια ἐξουσία, τήν ἐξουσία τοῦ κριτῆ, δίδει καί στούς μαθητές του: «Καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδε­κα φυλὰς τοῦ ᾿Ισραήλ» (Μθ 19,28).
  Μᾶς διδάσκει, λοιπόν, ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ὅτι ὅλοι οἱ ἅγιοι, πού εἶναι μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀποκτοῦν δικαιώματα καί τά χαρακτηριστικά γνω­ρίσματα τοῦ θεανθρώπου Κυρίου μας. Πρῶτα ἀπ᾽ ὅλα βλέπουμε ὅτι ὀνομά­ζον­ται μέσα στήν ἁγία Γραφή ἅγιοι. Ἅ­γιος ἀπόλυτα εἶναι μόνον ὁ Θεός. «Εἷς ἅ­γιος, εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χρι­στός», ἀ­παντᾶ τό ἐκκλησίασμα, ὅταν ὁ ἱερεύς λέγει: «Πρόσχωμεν, τὰ ἅγια τοῖς ἁ­γί­οις». Κι ὅμως, καί ὅλοι οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Χρι­στοῦ ὀνομάζονται ἅγιοι.
  Ἡ μητέρα του, μάλιστα, ὀνομάζεται Παναγία, ἀνώτερη ἀπό ὅλους τούς ἁ­γίους. Οἱ αἱρετικοί βέβαια, οἱ ὁποῖοι ὑ­ποτιμοῦν τό πρόσωπο τῆς Παναγίας, λένε εἰρωνικά: «Ὁ Θεός εἶναι ἁπλῶς ἅ­γιος, ἐνῶ ἡ μητέρα του εἶναι ἀνώτερη, Παναγία;». Ὁ Θεός εἶναι ἀπόλυτα ἅ­γι­ος, ὅπως πολλές φορές τό ἐξήγησα. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ βαπτισμένοι, οἱ χαριτωμένοι, πού τρέφονται καί ἁγιά­ζονται μέ τά Μυστήρια εἶναι σχετικά ἅ­γιοι. Ὅπως, ἐνῶ ἕνας εἶναι ὁ πα­τέ­ρας καί ὁ διδάσκαλος, ὁ Θεός, ὅμως ὀ­νο­μά­­ζονται καί οἱ πιστοί πατέρες καί δι­δάσκαλοι, ἔτσι ὀνομάζονται καί ἅγι­­οι, ἐνῶ ἕνας εἶναι ὁ ἅγιος. Καί ἡ παρ­θέ­νος Μαρία εἶναι μοναδική ἀνάμεσα στούς ἁγίους. Εἶναι ἡ Θεοτόκος, ἡ μία μετά τόν ἕνα Κύριό μας, γι’ αὐτό ὀνο­μάζεται Παναγία.
  Στή σημερινή εὐαγγελική περικο­πή ἔχουμε καί ἕναν ἀκόμη χαρακτηρισμό γιά τούς ἁγίους· εἶναι καί κριτές τοῦ κόσμου. Τό ἴδιο λέει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «οὐκ οἴδατε ὅτι οἱ ἅγιοι τὸν κόσμον κρινοῦσι;» (Α΄ Κο 6,2). Πῶς, λοι­πόν, ὁ Κύριος, ὁ μοναδικός κριτής, δίδει τήν ἐξουσία του στούς ἀποστόλους καί στή συνέχεια στούς διαδόχους τους καί σ’ ὅλους τούς ἁγίους καί ἐκλε­κτούς του νά κρίνουν τόν κόσμο; Μέ τήν ἔννοια ὅτι θά εἶναι τά κριτήρια στήν κρίση. Οἱ ἅγιοι νίκησαν τόν κόσμο, τόν ἑαυτό τους, τά πάθη τους. Γι᾽ αὐτό θά ἀποτελέσουν ἕνα κρι­τήριο κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, ὥστε νά εἴμαστε ἀδι­καιολόγητοι οἱ ἄνθρωποι ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ κρι­τη­­ρίου γιά τίς πα­ραβάσεις μας. Δέν μποροῦμε νά δικαιολο­γη­θοῦμε ὅτι ὁ κόσμος ἦταν φωτιά καί ἔ­καιγε καί ἐμεῖς κα­ψα­λι­στή­καμε καί καήκαμε. Καί οἱ ἅγιοι μέ­σα στή φωτιά ζοῦσαν. Ἤ ὅτι ὁ κόσμος ἦταν βρομιά καί λερώσαμε, ὁ κόσμος ἦταν πλημμύρα καί παρασυρ­θή­καμε. Ὄχι, διότι καί οἱ ἅγιοι ἔζησαν στόν ἴδιο κόσμο, ἔ­ζησαν μέσα στήν ἴδια τρι­κυ­μι­σμέ­νη θάλασσα, μέσα στήν ἴδια διακεκαυμένη ζώ­νη, μέ­σα στόν ἴδιο βοῦρκο, κι ὅμως ἔγιναν ἅγιοι.
  Πῶς κατόρθωσαν ἐκεῖνοι νά εἶναι ἅγιοι; Ἄρα θά μπο­ρού­σαμε ὅλοι νά γίνουμε ἅγιοι, ἄν ἀκολουθούσαμε τό δικό τους πα­ράδειγμα. Ἄν εἴχαμε τήν πίστη τους, τήν ἀγάπη τους, τήν ἐλπίδα τους, θά μπορούσαμε κι ἐμεῖς νά νικήσουμε τόν κόσμο. Ἄν εἴ­χαμε πίστη ὅπως οἱ ἅγιοι, θά ἤμασταν θριαμβευτές καί νικητές: «Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄ Ἰω 5,4). Ὅταν ἕνας ἔχει πίστη, εἶναι ζωντανός. Τά ψόφια ψάρια τά παίρνει τό ρεῦμα, τά ζωντανά πη­γαί­νουν κόντρα πρός τό ρεῦμα. Ὅταν ἕνας ἔχει πίστη, μπορεῖ νά λερώνεται ἀπό τή βρομιά τοῦ κόσμου, ἀλλά ὁδηγεῖται μέ τή μετάνοια, τή συντριβή, τά δάκρυα στήν Ἐξομολόγηση, στό θυσιαστήριο καί παίρνει τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού «καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α´ Ἰω 1,7).
  Γνωρίζουμε μάλιστα ὅτι πολλοί ἅγιοι ἦσαν ἅγιοι ἐκ κοιλίας μητρός καί δέν παρασύρθηκαν ἀπό τά πάθη τοῦ κόσμου καί δέν κυριεύθηκαν ἀπό τήν ἀδυναμία τῆς σάρκας. Ἀλλά εἶναι κι ἐκεῖνοι πού δούλεψαν στήν ἁμαρτία, νικήθηκαν ἀπό τή σάρκα καί ἀπό τά πάθη. Εἶναι κι αὐτοί ἅγιοι; Βεβαίως. Κι αὐτοί θά γίνουν κρι­τές; Ναί, κι αὐτοί κριτές, ἅγιοι πού θά κρίνουν τόν κόσμο. Καί θά κρίνουν τόν κό­σμο, γιατί αὐτοί ἐνῶ παρασύρθηκαν ἀπό τήν ἁμαρτία περισσότερο ἀπό ὅλους, ὅμως καθαρίστηκαν καί ἁγίασαν. Πῶς; Πίστεψαν στόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν ἀγά­πη­σαν ὡς λυτρωτή τους καί πῆραν τό αἷμα του. Μέ τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί τά δά­κρυα τῆς μετανοίας καί τῆς Ἐξομολογήσεως ξεπλύθηκαν καί ἁγίασαν καί εἶναι κριτές τοῦ κόσμου.
  Ὅλοι ὅσοι πίστεψαν, ἀπό ὅλες τίς τάξεις καί τίς καταστάσεις, ἀπ’ ὅλα τά ἐπαγγέλματα, ὅλοι μέ τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν πίστη καί τή βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι ἡ κιβωτός πού σώζει μέσα ἀπό τόν κατακλυσμό τούς ἀν­θρώπους, ὁδηγήθηκαν στήν εἰρήνη καί στή χαρά καί στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί μέ τή μετάνοιά τους, μέ τήν ἁγία ζωή τους, μᾶς καλοῦν καί μᾶς ἐνθαρ­ρύ­νουν νά τούς μιμηθοῦμε. Νά πᾶμε κόντρα στό ρεῦμα, στόν κόσμο, στά πάθη μας καί νά περάσουμε στήν ἀντίπερα ὄχθη, νά χαιρόμαστε μαζί τους στήν αἰώνια χαρά τοῦ Κυρίου μας. Ἀμήν.

Στέργιος Ν. Σάκκος
Κυριακή 30-5-2010, ἱ. ναός Ἀναλήψεως, Φίλυρο