Δύο μεγάλες ἀποκαλύψεις (Ἰω 17,1-13)

   Τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνά­γνω­σμα εἶναι ἀπό τό κατά ᾿Ιωάννην Εὐαγγέλιο, ὅπως ὅλα τά ἀναγνώσματα αὐ­τῆς τῆς περιόδου, καί συγκε­κρι­μέ­να ἀπό τήν ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυ­ρίου μας. ῾Ο Κύριός μας μετά τό μυστικό δεῖπνο βαδίζοντας πρός τή Γεθ­σημανῆ γιά νά φθάσει στό πά­θος του προσευχήθηκε. Ἡ προσευχή αὐτή ὀνο­­­μάζεται προσευχή τῆς δια­θήκης ἤ ἀρχιερατική προσευχή. Σ᾽ αὐ­­τήν ὁ Κύρι­ός μας ὡς ὁ μεγάλος ἀρχιερεύς προσ­­εύχεται γιά νά τελέ­σει τήν ἀρχι­ερα­τική θυσία γιά τή σω­τηρία τοῦ κό­σμου.
  ᾿Από τήν προσευχή αὐτή θά με­λε­τήσουμε δύο σημεῖα πού εἶναι μεγά­λες ἀποκαλύψεις τοῦ Κυρίου μας. Τό ἕνα σημεῖο εἶναι τά λόγια του: «᾿Ε­φανέρωσά σου τὸ ὄ­νο­μα τοῖς ἀν­θρώ­ποις». ῾Ο Κύριος ὁμιλεῖ πρός τόν οὐ­ρά­νιο πατέρα καί λέγει ὅτι φανέ­ρωσε τό ἀληθινό ὄνομα τοῦ Θε­οῦ στούς ἀν­θρώπους. Ποιό εἶ­ναι τό ὄνο­μα αὐ­τό; Οἱ αἱρετικοί, οἱ ψευδομάρ­τυρες τοῦ ᾿Ιεχωβᾶ, λένε ὅτι εἶναι τό ὄνομα ᾿Ιε­χω­βᾶ. Μά αὐτό τό γνώριζε τότε ὁ ᾿Ι­σρα­ήλ. Εἶναι χιλιάδες φορές γραμμέ­νο στήν Παλαιά Δια­θή­κη. Ποιό ὄνομα φα­νέρωσε; Ἄν δια­βάσουμε στά προη­γού­μενα κεφά­λαια, 14-16, θά δοῦμε ὅτι ὁμιλεῖ ξε­κάθαρα γιά τόν Πατέρα, τόν Υἱό καί τό ἅγιο Πνεῦμα. ῾Ο Πα­τέ­ρας, λέει, ἔστειλε ἐμένα. Φεύ­γω ἐγώ, θά ἔλθει τώρα ὁ ἄλλος, ὁ Πα­ρά­κλη­τος, καί ἐκεῖνος θά σᾶς ὁδηγήσει «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλή­θειαν». ᾿Αποκάλυψε, λοιπόν, ὁ Κύριός μας τό ὄ­νομα τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ. Αὐτό τό ὄνομα ἦταν ἄγνωστο. Οὔτε οἱ ἄγ­γε­λοι γνώ­ριζαν περί Τριάδος. ῾Ο Παῦ­λος λέ­γει ὅτι καί οἱ ἄγγελοι ἔμα­θαν ὅτι ὁ Θε­ός εἶναι τρι­αδικός ἀπό μᾶς, ἀπό τήν Ἐκκλη­σία, μετά ἀπό τήν ἀποκάλυψη πού ἔκανε ὁ Κύριός μας.
   Καί τό ἄλλο σημεῖο, ἀδέλφια μου, πολύ ἐνδιαφέρον γιά ὅλους μας, εἶ­ναι ὅτι αὐτός ὁ τριαδικός Θεός εἶναι ὁ πα­τέρας μου καί ὁ πατέρας σας. ῾Ο Κύ­ριος μᾶς ἔδωσε τό δικαίωμα τόν τριαδικό Θεό, τήν παναγία Τριάδα, νά τήν ἀποκαλοῦμε πατέρα μας. «Πά­τερ ἡμῶν...». Καί εἶναι μεγάλο πράγμα ἐγώ κι ἐσύ, ἀδελφέ μου, νά ὀνομάζουμε τόν Θεό πατέρα. Γι᾿ αὐ­τό στή θεία Λειτουργία ὁ ἱερέας λέγει: «μετὰ παρ­ρη­σίας τολμᾶν ἐπικα­λεῖ­σθαί σε τὸν ἐ­πουράνιον Θεὸν πατέρα καὶ λέγειν· Πάτερ ἡμῶν...». Τό νά λέ­με τό «Πά­τερ ἡμῶν», νά ὀνομάζουμε τόν Θεό πατέ­ρα μας, εἶναι τόλμη καί χρειάζεται παρ­ρησία. Καί αὐτό τό θάρρος, αὐτή τήν παρ­ρησία, αὐτή τήν τόλμη μᾶς τή δίδει ὁ Κύριός μας πού μέ τό αἷμα του μᾶς καθάρισε καί μᾶς ἔκανε περιουσία του. ᾿Εμένα καί σένα, ὅλους ἐμᾶς, τά μέλη τῆς Ἐκ­κλησίας, μᾶς ἀπέκτησε ὁ Κύριός μας μέ τό αἷμα του καί μᾶς ξέ­πλυνε καί μᾶς τρέφει, ὥστε νά ὀνο­μά­ζουμε τόν Θεό πατέρα.
   Πόσο μεγάλο πράγμα εἶναι νά λέμε ὁ καθένας τόν Θεό πατέρα καί νά ἔχουμε ἐμεῖς οἱ φτωχοί καί ἀδύ­ναμοι πατέρα τόν παν­τοδύναμο Θεό, δέν χρει­άζεται νά τό ἀναπτύξω. Χρει­άζεται νά βάλω τό χέρι μου στήν καρ­διά καί νά σκεφθῶ ποιός εἶμαι μέσα στό σύμπαν καί ὅτι κυβερνήτης καί δη­μι­ουργός τοῦ σύμπαντος εἶ­ναι ὁ πατέρας μου, πού μέ ἀγαπάει, πού μέ φρον­τί­ζει, πού μέ κατευ­θύ­νει, πού ὅταν πέφτω μέ σηκώ­νει, ὅταν λερώνο­μαι μέ καθαρίζει, ὅταν τραυ­ματίζομαι μέ θεραπεύει.
   Νά, λοιπόν, οἱ μεγάλες ἀποκαλύψεις τοῦ Κυ­ρίου μας, ὅτι ὁ Θεός εἶναι τριαδικός, ὅτι ὁ Κύριός μας ᾿Ιησοῦς Χριστός εἶναι Θεός ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα καί ἔδωσε καί σέ μᾶς μέ τή θυσία του τό δι­καίωμα νά ὀνομάζουμε τόν Θεό πατέρα.
  Αὐτή τήν ἀλήθεια πρόσβαλε ὁ ῎Αρειος καί οἱ ἄλλοι αἱ­ρετικοί στή συνέχεια, διότι ὁ ῎Αρειος ἀρνήθηκε τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Καί ἄν ἀρνηθοῦμε τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ, οὔτε ἁγία Τριάδα πι­στεύουμε οὔτε Πνεῦμα ἅγιο οὔτε τόν Θεό μποροῦμε νά λέμε πατέρα οὔτε αἰ­ώνια ζωή ἔχουμε. Τότε καί μόνο τότε ἔχουμε αἰώνια ζωή, τό τονίζει ὁ ᾿Ιωάννης, ὅταν πιστεύουμε στόν ᾿Ιησοῦ Χριστό καί στόν Πατέρα. Τό λέει στό σημερινό Εὐαγγέλιο· «αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέ­στειλας ᾿Ιησοῦν Χριστόν». Γι᾿ αὐτό καί οἱ πατέρες μας ἀπό τά πέρατα τῆς οἰ­κουμένης συνῆλθαν σέ σύναξη. Συγκεντρώθηκαν στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας καί ἔκαναν τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο τό 325. Καταπολέμησαν τόν ῎Αρειο καί θεμέλιωσαν τό δόγμα, τό μεγάλο δόγμα τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ὅτι ὁ Χρι­στός εἶ­ναι Θεός καί ὅτι ὁ Θεός εἶναι τριαδικός.
   Αὐτούς τούς πατέρες τιμοῦμε καί δοξάζουμε σήμερα γιά τήν παράδοση πού μᾶς παρέδωσαν, γιά τά δόγματα τά ἀκριβῆ τά ὁποῖα μᾶς χάρισαν. Τούς ἐξυ­μνοῦμε πού εἶναι «ἡ θεία παρεμβολή», τό θεϊκό στρατόπεδο «τῆς παρατάξεως Κυρίου», ὅπως ψάλλεται στά τροπάρια.
   Πατέρες ἅγιοι, σεῖς πού εἶστε οἱ ἀκαθαίρετοι πύργοι, τά πάγχρυσα στόματα τοῦ λόγου, τά μυρίπνοα ἄνθη τοῦ παραδείσου, πρεσβεύσατε γιά μᾶς, γιά τήν Ὀρθοδοξία! Ἰδιαίτερα πρεσβεύσατε γιά τούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας νά ἔχουν εἰρήνη, νά εἶναι ἀγαπημένοι καί μονιασμένοι, ὥστε ἔτσι νά κατευθύνουν μέ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί τήν ὀρθόδοξη πίστη τόν λαό τοῦ Θεοῦ στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν!

Στ. Ν. Σάκκος
Κυριακή 23-5-2004, Φίλυρο