Αὐτή τή φορά ἡ τάξη μου εἶναι τόσο περιορισμένη... Χωράει μέσα σέ μιά μικρή ὀθόνη καί μέ κάνει νά αἰ­σθάνομαι περίεργα, κάπως μουδιασμένη. Στό μικρό μου γραφεῖο ἀνοίγω τήν πλατφόρμα τοῦ πρώτου τηλεμαθήματος γιά νά ξεκι­νήσουμε. Καί ἐκεῖ σιγά σιγά ἐμφανίζονται στήν ὀθόνη οἱ μαθητές μου...
Παράξενα αἰσθήματα. Κάπως σάν νά γνωριζόμαστε ἀπό τήν ἀρχή, σάν τήν πρώτη μέρα πού συναντηθήκαμε. Μιλᾶμε γιά τήν ἐπικαιρότητα καί κυρίως τή δική τους. Αἰσθάνομαι τόσο δύσκολα νά μιλῶ μπροστά σέ μία ὀ­θόνη καί ὄχι σέ ζωντανά πρόσωπα. Τό ξεπερνῶ ὅμως γρήγορα, γιατί δέν ὑ­πάρχει ἡ πολυτέλεια τοῦ χρόνου. Ἄλ­λωστε, πρέ­­πει νά μποῦμε στό μάθημα.
-Σήμερα, παιδιά, ἀφοῦ κλείσετε τά μικρόφω­να γιά νά μήν ἔχουμε παράσιτα, θά ἤθελα νά ξεκινήσουμε τό μάθημα τῆς Γλώσσας μέ ἕνα παιχνίδι. Τί λέτε;
-Τέλεια ἰδέα! Εἴμαστε ἕτοιμοι! γρά­φει κάποιος στήν καρτέλα συνομιλίας καί οἱ ὑπόλοιποι συμ­φωνοῦν στέλνοντας χαρούμενα προσωπάκια.
-Χαίρομαι πού σᾶς ἀρέσει! Θά μιλήσουμε γιά μία λεξούλα πού ἔρχεται ἀπό πολύ μακριά: γι᾽ αὐ­τό τό ... «τηλε-», πού τελευταῖα ἀκούγεται πολύ καί παντοῦ! Νά, κι ἐμεῖς σήμερα ἕνα τη­λε-μά­θη­μα κάνουμε!
-Τί λέτε κυρία! σχολιάζει κάποιος ἔξυπνα.
-Θέλω λοιπόν νά γράψετε μέσα σέ δύο λεπτά ὅσο περισσότερες λέξεις ξέρετε μέ πρῶτο συνθετικό τό πρόθε­μα «τηλε-». Μόνοι σας ὅμως... Ξεκινᾶμε; Χρονομετρῶ…
Μεγάλος ἐνθουσιασμός… τό διαδίκτυο παίρνει φωτιά! Μέσα στόν προ­βλεπόμενο χρόνο καταφθάνουν οἱ λέξεις:
-Τηλεδιάσκεψη, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλέφωνο, τηλεκάρτα, τη­λεργασία, τηλεαγορά, τηλεανάγνωση τηλεγραφεῖο, τηλεδιάγνωση, τηλεδι­δα­σκαλία, τηλεανίχνευση, τηλεαντί­γρα­φο, τηλεγραφητής, τηλεγραφία, τηλεγραφικός, τηλεγραφόξυλο, τηλεδιαχείριση, τηλεφωνητής, τηλεπάθει­α, τηλεθεατής, τηλε­σκόπιο, τηλεπαρουσιαστής, τηλεχειριστήριο.
-Κυρία, ποιός ἔγραψε τίς πιό πολλές;
-Βραβεύεται ὁ Ἀχιλλέας! Βρῆκε 15 λέξεις μέσα σέ δύο λεπτά!
-Μπράβο, Ἀχιλλέα! φωνάζουν ὅ­λοι.
-Ἄς μιλήσουμε τώρα γιά τή μικρή αὐτή λέξη. Τό πρόθεμα «τηλε-», παιδιά, μᾶς ταξιδεύει πολύ μακριά. Προέρχεται ἀπό τό ἐπίρρημα «τῆλε» πού σημαίνει «μακριά, ἀπό ἀπόσταση». Τό συναν­τοῦμε γιά πρώτη φορά στόν Ὅ­μηρο καί περιορισμένα στή σύνθε­ση λέξεων. Θά σᾶς πῶ μερικές λέξεις λιγότερο γνωστές: Τηλαυγής εἶναι αὐ­τός πού λάμπει ἀπό μακριά. Τηλεβό­ας, αὐ­τός πού φωνάζει ἀπό μακριά. Τηλεσκόπος, αὐτός πού παρακολουθεῖ ἀ­πό μακριά. Ὑπάρχουν καί ἀρχαῖα ὀνόματα, ὅπως τό ὄνομα Τηλέγονος, Τηλέμαχος, ὁ γιός τοῦ Ὀδυσσέ­α, πού σημαίνει αὐτός πού μάχεται ἀπό μακριά.
- Κυρία, νομίζω πώς ἡ Πηνελόπη ἤθελε ἔτσι νά θυμᾶται τόν ἄνδρα της, πού πολεμοῦσε μακριά της!
-Κυρία, πολλές λέξεις μέ τό «τηλε-» χρησιμοποιοῦνται σήμερα στά ἀγ­γλι­κά, ἀλλά καί σέ ἄλλες γλῶσσες! Νά σᾶς πῶ μερικές πού βρῆκα ὅση ὥρα μιλούσατε; Τelegram, telegony, television, telegrams, telescope, telemetry, telephone… καί πολλές ἀκόμα!
-Ἀκριβῶς! Τά τελευταῖα χρόνια πλάστηκαν τόσες πολλές λέξεις μέ τό «τηλε-» ὡς πρῶτο συνθετικό, ὅσες δέν πλάστηκαν τίς προηγούμενες τρεῖς χιλιετίες! Καί αὐτό γιατί ἡ ἐπιστήμη ἔχει καταφέρει νά πράττουμε καί νά δροῦ­με ἐξ ἀποστάσεως, δηλαδή μακριά ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο. Καί ἴσως ἡ πανδημία γεννήσει κι ἄλλους τηλε-ὅρους. Ἐ­σεῖς τί λέτε;
Κλείνω τό μικρόφωνό μου καί μέ ἐνδιαφέρον ἀκούω τούς προβληματισμούς τους.
-Κυρία, ἐγώ νομίζω πώς ἡ τηλεπικοινωνία μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει στίς συνθῆκες πού βρισκόμαστε. Ἀπόδειξη τό σημερινό τηλεμάθημα!
-Σίγουρα ὅμως δέν συγκρίνεται μέ τή ζωντανή ἐπικοινωνία, ὅπου δέν ὑ­πάρχουν ὀθόνες ἀλλά μάτια καί πρόσ­ωπα.
-Ναί, πεθύμησα τούς συμμαθητές μου, τούς καθηγητές, τό θρανίο μου, τόν πίνακα, τήν αὐλή, τό σχολεῖο μας ὅλο αὐτόν τόν καιρό!
-Ὅταν χάνεις κάτι, τότε τό ἐκτι­μᾶς πολύ περισσότερο.
-Αὐτό εἶναι ἀλήθεια. Γι᾽ αὐτό, κυρία καί ἀγαπητοί μου συμμαθητές, θά ἤ­θελα νά σᾶς διαβάσω κάτι πού ταιριάζει μέ ὅσα λέμε.
-Νά τό ἀκούσουμε, Σοφία.
- «Τίποτα στή ζωή δέν εἶναι γιά νά φοβόμαστε, εἶναι μόνο γιά νά κατανοοῦμε. Τώρα εἶναι ἡ ὥρα γιά νά καταλάβουμε περισσότερα, ἔτσι ὥστε νά φοβόμαστε λιγότερο», γράφει ἡ Μαρία Κιουρί. Ἴσως αὐτό νά μᾶς θυ­μί­ζει τή δύσκολη κατάσταση στήν ὁ­ποία βρισκόμαστε. Πρέπει ὅλοι νά καταλάβουμε ὅτι δέν εἶναι ἡ στιγμή γιά νά φοβόμαστε, ἀλλά γιά νά ζήσουμε ἐντονότερα τή ζωή. Γιά νά ζήσουμε περισσότερες στιγμές κοντά στήν ἀγαπημένη οἰκογένειά μας, περισσότερες χαρούμενες στιγμές μαζί τους. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι μό­νο στό σκοτάδι μπορεῖς νά δεῖς τά ἄστρα. Αὐτά τά ἀστέρια εἶναι ἡ ἐλπί­δα! Ἐλπίδα γιά τό σήμερα καί τό αὔ­ριο.
Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή θά ἤθελα νά ἐκφράσω, μέσα ἀπό τήν καρδιά μου, ἕνα τεράστιο «Εὐχαριστῶ» πρός τούς δικούς μας ἥρωες, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν καί παλεύουν μέσα ἀπό δυσκολίες νά ἐκπληρώσουν τίς ἀνάγκες μας γιά μάθηση. Τό «Εὐχαριστῶ» ἀ­πευθύνεται στούς δασκάλους καί τίς δασκάλες μας, στή διευθύντρια καί στόν ὑποδιευθυντή μας. Ἀπευθύνεται σ᾽ αὐτούς πού, ὅπως πάντα, δέν λογάριασαν τόν κόπο καί τήν κούραση, ἀλλά σκέφτηκαν ἐμᾶς. Σᾶς εὐχαριστοῦμε κυρία! Κοντά σας τηλεμαθαίνουμε τήν ὑπέροχη ἑλληνική γλῶσσα καί ὄχι μόνο! Μή σταματᾶτε…
-Κι ἐγώ, προσθέτει ἡ Μαρία, σᾶς ἀφιερώνω κάποιους στίχους τοῦ Νικηφόρου Βρεττάκου:
-Σᾶς εὐχαριστοῦμε πού σάν τή μέλισσα κι ἐσεῖς τριγυρίζετε γύρω ἀπό τίς λέξεις καί μᾶς βοηθᾶτε νά γευτοῦμε τό γλυκό τους μέλι!
Βουρκώνω πίσω ἀπό τήν ὀθόνη καί μέ κόπο κλείνω μέ λίγα λόγια τό μάθημα.
-Κι ἐγώ, Μαρία, σᾶς εὐχαριστῶ, γιατί σήμερα ἔγινα κι ἐγώ μία τηλεμαθήτρια. Καί χαίρομαι πού ἔχω γιά δασκάλους μου ἐσᾶς, τούς μαθητές μου. Πραγματικά, Σοφία, ὅλα ὁ Θεός στή ζωή μας τά ἐπιτρέπει γιά νά μάθουμε νά κατανοοῦμε, ἀκόμα κι ὅταν δέν καταλαβαίνουμε. Ἡ δύσκολη περίοδος πού περνᾶμε ἄς γίνει μία σκά­λα πού θά μᾶς κάνει πιό σοφούς, ἀνεβάζοντάς μας στήν πηγή τῆς ἀληθινῆς σοφίας, τόν Θεό. Ἄν ἔρθουμε ὅλοι λίγο πιό κοντά Του, τότε ὁ κο­ρω­νοϊός θά γίνει ἀπό δοκιμασία, μία εὐλογία.
Καλή ἀντάμωση στό ἑπόμενο…τηλεμάθημα!

Μ.Ε.Χ.