Φλογερός θαυμαστής καί ἐγ­κωμι­α­στής τοῦ ἀποστόλου Παύλου ὁ ἅγιος Ἰω­άννης ὁ Χρυσόστομος ἔχει στίς ὁμιλίες του συχνές ἀναφο­ρές στήν προσωπικό­τητα τοῦ μεγάλου ἀποστόλου. Ἀφιερώνει μά­λι­στα ἑπτά ὁμιλίες εἰδικά «Εἰς τὸν ἅγιον ἀ­πό­στολον Παῦλον». Παραθέτου­με ἐ­δῶ ὁ­ρι­σμένα ἀποσπάσματα ἀπό τήν τρίτη ὁ­μιλία, ὅπου ὁ χρυσορ­ρή­μο­νας πατέρας ἐγκω­μιά­ζει τόν κορυφαῖο ἀπό­στολο ὡς ὑπόδειγμα τῆς ἀγά­πης, ἡ ὁποία ἐγ­γυᾶται τήν ἁρ­μο­νία τῶν δια­προ­σω­πικῶν μας σχέ­σεων:
«Ὅλες οἱ ἄλλες ἀρετές εἶναι κα­τώ­τερες ἀπό τήν ἀγάπη καί ὅλες περι­στρέ­φονται γύρω ἀπό τούς ἀν­θρώπους, ὅπως π.χ. ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς κακῆς ἐπιθυ­μίας, ὁ πόλεμος κατά τῆς λαιμαργίας, ἡ ἀντίσταση πρός τή φιλαργυρία, ἡ πάλη μέ τόν θυμό. Ἡ ἀγάπη ὅμως εἶναι κοινό γνώρισμα τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ Θεοῦ... Γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός ἔλεγε “νά προσεύ­χεσθε γιά ἐκείνους πού σᾶς ἐνοχλοῦν, γιά νά γίνετε ὅμοιοι μέ τόν Πατέρα σας τόν ἐπουράνιο”.
Γνωρίζοντας, λοιπόν, καί ὁ Παῦλος ὅτι αὐτό εἶναι ἡ κορυφή τῶν ἀγαθῶν, τό ἐφήρ­μοσε μέ πολλή ἀκρίβεια. Κανείς δέν ἀγάπησε τούς ἐχθρούς ὅπως ἐκεῖνος, κανείς δέν εὐεργέτησε αὐτούς πού τόν ἐπιβουλεύονταν, κανείς δέν ἔπαθε τόσα χάριν ἐκείνων πού τόν εἶχαν λυπήσει. Διότι ὁ Παῦλος δέν κοιτοῦσε ἐκεῖνα πού ἔπασχε ἀλλά σκεπτόταν ὅτι καί αὐτοί (πού τόν ἐχθρεύονταν) ἦταν ἄνθρωποι καί ὅσο περισσότερο ἐκεῖνοι ἐξα­γριώνονταν, τόσο περισσότερο αὐτός τούς συγχωροῦσε τή μανία, ὅπως θά ἔκανε ἕνας πατέρας γιά τό μανιακό παιδί του...
Ἀφοῦ, λοιπόν, ἀρχή καί τέλος καί ὅλα τά ἀγαθά εἶναι ἡ ἀγάπη, ἄς ἀκολου­θή­σου­με καί σ᾽ αὐτήν τόν Παῦλο, διότι ἀπό τήν ἀγάπη αὐτός ἔγινε τόσο σπουδαῖος. Μή μοῦ ἀναφέρεις τούς νεκρούς πού ὁ Παῦ­λος ἀνέστησε οὔτε τούς λεπρούς πού κα­θάρισε. Τίποτε ἀπό αὐτά δέν θά σοῦ ζη­τήσει ὁ Θεός. Ἀπόκτησε τήν ἀγάπη τοῦ Παύλου καί θά ἔχεις τέλειο στεφάνι. Ποιός τά λέει αὐτά; Ὁ ἴδιος ὁ τροφός τῆς ἀγάπης, αὐτός πού τήν προτίμησε καί ἀπό σημεῖα καί ἀπό θαύματα καί μύρια ἄλλα. Ἐπειδή τήν εἶχε ἐπιτύχει σέ μέγιστο βα­θ­μό, γι᾽ αὐτό καί γνώριζε ἐπακριβῶς τή δύναμή της. Γι᾽ αὐτό καί ἔλεγε: “Ἐπι­δι­ώκετε μέ ζῆλο τά χαρίσματα τά ἀνώτερα. Καί σᾶς δείχνω δρόμο ἔξοχο καί ὑπέροχο γιά τήν ἀπόκτησή τους” (βλ. Α´ Κο 12,31), ἐννοώντας τήν ἀγάπη, τόν πιό ὡραῖο καί πιό εὔκολο δρόμο».