Μία πλατειά ἀγκαλιά ἀγάπης ἔκανε τήν ὕπαρξή της ἡ ὁσία Μελανία, μία πηγή μέ γάργαρο νερό ἀλήθειας καί στοργῆς πού ἀνάβλυζε θαυμαστά ἀπό τόν βράχο τῆς ἀκλόνητης πίστης στόν Χριστό.
 Θυγατέρα τοῦ ὑπάτου τῆς Ἰσπανίας Μαρκελλίνου, γεννήθηκε τό 340 μ.Χ. καί ἔμεινε χήρα σέ ἡλικία εἰκοσιδύο ἐτῶν. Σέ τούτη τήν κρίσιμη καμπή τῆς ζωῆς της, γυναίκα ἀληθινά ἀνδρεία μέ νηφάλιο νοῦ καί καρδιά πυρωμένη ἀπό θεία ἀγάπη, ἐπιστρα­τεύ­ει τόν ἑαυτό της καί ὅλα τά δικά της στή διακονία τῆς μά­νας Ἐκκλησίας.
 Ἡ εὐγενική της καταγωγή δέν στέκεται ἐμ­πό­διο στόν τραχύ δρόμο πού ἐπιλέγει. Ἡ ἀ­γάπη γιά τόν Χριστό φτερώνει τήν ὕπαρξή της καί ἐκ­φράζεται πολυτρόπως. Ἡ Μελανία φθάνει στά ὀνομαστά ἀσκητήρια τῆς Νιτρίας στήν Αἴγυ­πτο καί διαμοιράζει στούς ἀσκητές ἄ­φθονα ὑλικά ἀγαθά πού ἔχουν ἀνάγκη. Ἀνακουφίζει τούς ἀσκητικούς κόπους τους μέ πλούσιες εὐλογίες. Ἐμ­πνέει τόν σεβασμό μέ τό ὀρθόδοξο ἦθος της, τή σύνεση καί τή σεμνότητά της.
 Τό ἀνεξόφλητο χρέος τῆς ἀγάπης φέρνει τήν Ὁσία κοντά στούς μεγάλους Πατέρες τῆς ἐρήμου ὅταν ἐξορίζονται βάναυσα ἀπό τόν διώκτη αὐτοκράτορα Οὐάλη. Ἡ ἀξόδευτη ἀγάπη της ξοδεύεται γι’ αὐτούς καί τούς ἐξασφαλίζει τά ἀπαραίτητα γιά τή βιοτή τους. Ποιός θά ἀναγνώριζε τήν πλούσια ρωμαία δέσ­ποι­να στήν ἀνθρώπινη σκιά πού φορώντας κουκούλα δούλου ἔφερνε κρυφά τή νύχτα τά ἀ­ναγκαῖα ἀγαθά στούς ὁμολογητές τῆς πίστης;
 Ἀργότερα στήν ἁγία πόλη τῆς Ἰε­ρου­σαλήμ ἡ Μελανία ὀργανώνει κοινόβιο παρθένων ἀφι­ερωμένων στόν Χρι­στό καί ἐργάζεται ἄοκνα σέ κάθε ἀγα­θό ἔργο. Προστατεύει τούς ξένους, φροντίζει τούς ἐνδεεῖς, ἱδρύει ξενῶνες γιά τούς προσκυνητές. Ὁ βιογράφος τῆς Ὁ­σίας γράφει γιά τή φιλάνθρωπη δράση της: «Ἐπί τρι­άντα ἑπτά χρόνια στήν ξενιτεία, μέ ἰδικά της ἀφιερώματα ἐνίσχυσε καί ἐκκλησίες καί μοναστήρια καί ξένους καί φυλακισμένους».
 Ἡ διακονία της δέν περιορίζεται στά ὑλικά ἀγαθά, ἀλλά προσφέρει μέ θερμουρ­γό ζῆλο τό ζείδωρο νερό τῆς ἀλήθειας καί τό ψωμί τοῦ θεϊκοῦ λόγου.
 Μέ τήν ἐμβριθῆ γνώση τῶν Γραφῶν καί τόν φωτισμό τοῦ ἁγίου Πνεύματος στερεώνει στόν βράχο τῆς Ὀρθοδοξίας ψυχές πού σαλεύονται. Κατορθώνει μάλιστα νά ἐπαναφέρει στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας τούς τετρα­κόσιους μοναχούς τοῦ Παυ­λίνου, οἱ ὁποῖοι ἀκο­λού­θη­­σαν τήν πλάνη καί ἐ­γκα­τέλειψαν τήν ποίμνη τοῦ Χριστοῦ. Ἄγρυπνη ἡ μέριμνά της καί γιά τούς πνευματομάχους αἱρετικούς τῆς περιοχῆς, πού εἶχαν ἀποσχισθεῖ ἀπό τόν ἐ­πίσκοπο Ἀντιοχείας Μελέτιο. Ἐξαίροντας ὁ ἱστορικός Παλλάδιος τή δρά­ση τῆς Ὁσίας καί τῶν συνεργατῶν της γράφει: «Καὶ πάντα αἱρετικὸν πνευ­­­ματομάχον συμπείσαντες εἰσ­ήγαγον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν».
 Ἡ ὁσία Μελανία ἐ­κοι­μήθη μέ εἰ­ρή­νη τό 410 μ.Χ ὁλοκληρώνοντας τό ὁλοκαύτωμα τῆς προσφο­ρᾶς της στόν νυμ­φίο Χριστό. Ἡ Ἐκκλησία μας τι­μᾶ τή μνήμη της στίς 8 Ἰουνίου προβάλλοντας μπρο­στά μας μία ἀκόμα ἱερή γυναικεία μορ­φή πρό­τυπο ἀγάπης καί προσφορᾶς, ὀρ­­θό­δοξης πίστης καί ὁσίας βιοτῆς.

Ἰχνηλάτης

Ἀπολύτρωσις 71 (2016) 172-173