Κάθε φορά κατά τήν τρι­πλή ἐρώτη­σή του ὁ Κύριος Ἰη­σοῦς ἐμπιστεύεται τά πρόβατά του στόν Πέτρο διακηρύσσοντας τήν ἀ­γάπη του: «Βόσκε τά ἀρνία μου, ποί­­μαινε τά πρόβατά μου». Μέ τό νά μέ ἀγαπᾶς, τί μοῦ προσφέρεις, ἀ­φοῦ ἐγώ εἶμαι ἐ­κεῖ­νος πού σοῦ ἐπέτρε­ψα νά μέ ἀγα­πᾶς; Ὡστόσο, τήν ἀγάπη σου γιά μένα ἔ­χεις τόν τρόπο νά τήν ὁ­μολογήσεις, ἔχεις τό μέσο νά τήν ἐνεργοποιήσεις: Ποίμαινε τά πρόβατά μου!
  Μέχρι ποιοῦ σημείου ὀφείλει νά φτάσει κανείς γιά νά βοσκήσει τά πρόβατα τοῦ Κυρίου; Μέ ποιά δύναμη ἀγάπης ὀφείλει κανείς νά ποιμάνει ἀρνιά, ἀγορασμένα σέ τόσο μεγάλη τιμή; Μᾶς τό δείχνει ἡ συνέχεια. Ὁ Πέτρος ξόφλησε τό χρέος του μέ τή δίκαιη τρι­πλή ἀπάντησή του· διαβεβαίωσε ὅτι ἀγαποῦ­σε τόν Κύριο καί τότε Ἐκεῖνος τοῦ μίλησε γιά τό μελλοντικό πάθος του. Τοῦ ἀποκάλυψε ὅτι ἐ­κεῖνοι στούς ὁποίους ἐμπιστεύεται τά πρόβατά του ὀφείλουν νά τά ἀγαποῦν μέχρι σημείου ὥσ­τε νά εἶ­ναι ἕ­τοιμοι νά πεθάνουν γι᾽ αὐτά. Ὁ Ἰ­ω­άννης γράφει ἐπίσης στήν ἐπιστολή του: «Ἐ­- κεῖνος ὑπὲρ ἡμῶν τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ ἔθηκε. Καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ὑ­πὲρ τῶν ἀδελφῶν τὰς ψυχὰς τι­θέ­ναι».
  Ἐκφράστηκε λοιπόν ὁ Πέτρος μέ ἔ­παρση ὅταν τοῦ εἶχε πεῖ: «Τὴν ψυ­χὴν μου ὑπὲρ σοῦ θήσω». Δέν εἶχε ἀ­κόμη τίς δυνάμεις γιά νά ἐκ­πληρώσει μία τέτοια ὑπόσχεση. Τώρα γέμισε μέ ἀγάπη γιά νά μπορέσει νά τήν πραγματοποιή­σει.
  Λοιπόν, Πέτρε, ὅταν τόν ἀρνήθηκες, ποιόν εἶχες φοβηθεῖ; Τόν θάνατό σου. Ἡ Ζωή σοῦ μι­λᾶ, αὐτός πού τόν εἶ­δες νεκρό. Λοιπόν, μή φοβᾶ­σαι πιά τόν θάνατο, νικήθηκε ἀπ᾽ αὐτόν πού θε­ω­ροῦ­σες νε­κρό. Κρεμάστηκε στόν Σταυ­ρό, καρ­φώθηκε μέ τά καρφιά, παρέδωσε τό πνεῦ­μα, τρυπήθηκε μέ τή λόγχη, θάφτη­κε. Νά αὐτό πού φοβόσουν ὅταν ἀρ­νιόσουν. Φοβούμενος τόν θάνατο ἀρνήθηκες τή ζωή. Κατάλαβέ το τώρα: ὅ­ταν φοβήθηκες τόν θάνα­το, τότε πέθανες. Ἡ ἄρνηση τοῦ Πέτρου ἦταν θάνα­τος. Τά δάκρυά του ἀνάσταση.

Ἁγ. Αὐγουστίνου Λόγος 253
(Μετάφραση ἀπό τήν Γαλλική Γ.Π.Μ.)