«Ὦ πτωχεία ὑπέρπλουτος!
Ὦ συγκατάβασις ὑπερύψιστος!»
 «Μυστήριον ξένον καὶ παράδο­ξον» θά γιορ­τά­σουμε σέ λίγες μέρες. Ὁ Θε­ός μεταξύ τῶν ἀν­θρώ­πων, ὁ ἄ­χρο­­νος γεννᾶται ἐν χρόνῳ, ὁ ἀ­χώρη­τος κεί­τεται σέ μιά γωνιά τῆς γῆς… τῆς γῆς πού ὁ ἴδιος δημιούργησε.
 Κι ὅμως, ὅσο μεγάλος εἶναι ὁ ξέ­νος ἐπι­σκέ­πτης, τόσο ἀπέριττη εἶναι ἡ ὑποδοχή πού ἡ γῆ τοῦ ἐπιφυ­λάσσει. «Ποῦ εἶναι ἡ προετοιμασία;», ρωτᾶ ὁ ἅ­γιος Νικόδημος στό βιβλίο του «Πνευματικά Γυμνάσμα­τα», «ποῦ εἶναι ἡ ἀκολου­θία τῶν δούλων;». Ἔλα μέ­σα στό σπή­λαιο, μᾶς προ­­τρέπει, καί ὄχι μό­νον δέν θά βρεῖς τίποτε πε­ριτ­τό, ἀλ­λά ἀν­τίθετα θά δια­πι­στώ­σεις ὅτι λεί­πουν καί τά ἀ­ναγκαῖα… δέν εἶ­χε οὔ­τε τίς ἐλά­χι­στες ἐκεῖ­νες ἀνέσεις πού εἶχε στό φτω­χικό του σπίτι τῆς Ναζαρέτ. Ὁ Ἰη­σοῦς «προ­τίμησε ἑ­κου­σίως τή φτώ­χεια», δέν εἶ­χε οὔτε τά αὐτονόητα πού ὅλοι ἀπο­λάμβαναν τότε, τήν πε­ρίοδο τῆς ἀπο­γρα­φῆς.
 Καί τό σημαντικότερο; Ἀντίθετα ἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, ὄχι μό­νον δέν βδελύσσεται τή φτώ­χεια, δέν καμώ­νεται τόν πλούσιο, ἀλλά «κά­νει ἐπί­δειξη τῆς φτώχειας του». Πῶς; «Φω­νάζει τούς ἀγγέλους ἀπό τούς οὐρανούς, ἀπό τούς ἀγρούς καλεῖ τούς ποιμένες γιά νά τόν προσκυ­νήσουν σέ κείνη τήν κα­τάσταση τῆς ἔνδειας καί τῆς ἐγκατάλειψης. Καλεῖ νά τόν ἐπι­σκε­φτοῦν σέ κεῖνο τόν θρόνο τῆς εὐ­τε­λέ­στα­της φάτ­νης καί σέ κείνη τήν αὐ­λή τοῦ πενιχρότατου σπη­λαίου! Καί σάν ἄλλος ἐπισκέπτης ὁ ἅγιος Νικό­δημος μπροστά σ᾽ αὐτό τό θέαμα ἀνα­φωνεῖ: «Ὦ πτω­­χεία ὑπέρπλουτος! Ὦ συγκα­τά­βασις ὑπερύψι­στος!»
 Καλεῖ καί ἐμᾶς ὁ Ἅγιος νά μετά­σχουμε στό θαῦ­μα τῆς πτώχευσης Αὐτοῦ,­­­­ στόν ὁποῖο ἀνήκει «τὸ χρυ­­σίον καὶ τὸ ἀργύριον», ὅπως λέει ὁ προ­­φή­της. Νά ἐπισκεφθοῦμε τόν μι­κρό Ἰησοῦ στόν «θρόνο» τῆς φάτνης, στήν αὐλή τοῦ σπηλαίου, νά πάρουμε τά μάτια ἀπό τίς βιτρί­νες τοῦ κόσμου καί νά σταθοῦμε μπροστά στό ἀπέριττο μετόχι τοῦ οὐ­ρα­νοῦ. Νά ἀπο­σύρουμε τόν νοῦ ἀπό τήν ἡ­δο­νή τοῦ πλούτου καί νά ἀναλο­γι­στοῦ­με τήν ὑ­πέρπλου­τη πτωχεία πού ἐ­κεῖνος ντύ­θη­κε. Νά νιώ­­σουμε ὄχι ντροπή γιά τήν ὅποια φτώχεια μας ἀλ­λά καμάρι, δι­ό­τι μᾶς κάνει ὁμοίους τοῦ πλουσιότε­ρου φτω­χοῦ πού πάτησε πά­νω σέ αὐτόν τόν πλανήτη.
 Τώρα, ἐσύ πού μελετᾶς αὐτές τίς γραμ­μές, γράφει ὁ ἅγιος Νικό­δη­μος, -καί σύ κι ἐγώ πού ζοῦμε αἰῶ­νες με­τά- τί ἔχεις νά πεῖς; Ποιόν θά ἀφή­σεις νά σέ κυριεύσει; Ὁ κόσμος πού σέ προ­τρέ­­πει νά ζητᾶς πρῶτα τά ἐπί­γεια πλού­­τη ἤ ὁ Χριστός πού νίκησε τόν κόσμο;

Δ. Καλογεράκη

Δρ Θεολογίας

"Ἀπολύτρωσις", Δεκ. 2015