Σταθερότητα καί ἀγάπη

  Ὑπάρχουν συμπεριφορές ἀπό τίς ὁ­ποῖ­ες ὀφείλουμε νά ἀποτρέψουμε τό παιδί μας θέτοντας ὁρισμένα ὅρια. Αὐτά λειτουργοῦν ἀ­ποτελεσματικότε­ρα, ὅταν τό παιδί αἰσθάνεται ὅτι τό ἀγαποῦμε εἰλικρινά καί συνδέεται μαζί μας. Δέν συζητοῦμε γιά ὅρια, ὅταν τό παιδί εἶναι ἀναστατω­μένο καί δέν μπορεῖ νά ἀκούσει στήν κατάσταση πού βρίσκεται. Περιμένουμε νά ἠρεμήσει, τό παίρ­νουμε κοντά μας, τό ἀγκαλιάζουμε καί μέ ἤρεμη καί σταθερή φωνή τοῦ ἐξηγοῦμε γιατί θέσαμε τό συγκεκριμένο ὅριο.   Συνετό εἶναι νά ἀκολουθήσουμε ὁρισμένα βήματα στή θέσπιση τῶν ὁρίων ὥστε νά εἶναι ἀποδοτικά καί νά μή δημιουργήσουν προβλήματα.
   1ο βῆμα. Ἡ συμμετοχή τοῦ παιδιοῦ. Θέτουμε ὅρια, πρίν συμβεῖ ἡ ἀνάρμοστη συμπεριφορά τοῦ παιδιοῦ. Τοῦ ἐξηγοῦμε ἁπλά καί ἤρεμα γιατί θέσα­με τά συγκεκριμένα ὅρια. Ἄν τό παιδί μας εἶναι ἡλικίας τριῶν ἐτῶν καί ἄνω, τοῦ ζητοῦμε νά ἐπαναλάβει τά ὅρια.
 2ο βῆμα. Ἔχουμε ἕναν μικρό ἀριθμό κανόνων. Πάρα πολλοί κανόνες θά προκαλέσουν σύγχυση στό παιδί καί ἀνα­στάτωση.
 Οἱ κανόνες νά εἶναι δίκαιοι, σαφεῖς καί τό παιδί μας νά μπορεῖ εὔκολα νά τούς ἀκολουθήσει. Ἐκφράζουμε μέ θετικό τρό­πο τί θέλουμε καί ὄχι τί δέν θέλουμε.
 3ο βῆμα. Ὅταν θέτουμε τά ὅρια, καθορί­ζου­με μέ τό παιδί μας καί τίς συ­νέ­πειες πού θά ἔχει, ἄν τά παραβεῖ. Ἡ πειθαρχία λειτουργεῖ καλύτερα, ἄν τό παιδί μας ξέρει τί νά περιμένει ὅταν ἀθετήσει τόν κανόνα.
 4ο βῆμα. Ἀποδεχόμαστε καί σεβόμαστε τά δικά μας ὅρια. Ἄν δέν τηρήσουμε τά ὅρια πού ἔχουμε θέσει, οὔτε τό παιδί μας θά μᾶς σεβαστεῖ καί θά ἔχουμε δημιουργήσει ἕναν φαῦλο κύ­κλο. Ἄς μάθουμε νά λέ­με «ὄχι» μέ ἕναν ζεστό, ἁπλό τρόπο πού νά φανερώνει τή φροντίδα μας, παραμένοντας ἤρεμοι καί σταθεροί στά ὅρια πού ἔχουμε θέσει.
 5ο βῆμα. Νά εἴμαστε εὐέλικτοι. Ἄν δοῦμε ὅτι τά ὅριά μας δέν γίνονται ἀ­ποδεκτά καί προκαλοῦν ἀντιδράσεις, δέν ἐπιμένουμε στήν ἐ­πι­­- βολή τους. Ἄν δέν εἶναι κατάλληλα, ἁπλῶς τό ἀ­να­γνωρίζουμε καί τό ξα­να­συ­ζη­τοῦμε μέ τό παιδί μας. Ἴσως νά εἶναι μία καλή εὐκαιρία, ἐάν τά παιδιά μας βρίσκονται στό γυμνάσιο ἤ φοιτοῦν στό λύκειο, νά στρέψουμε τή σκέψη καί τήν προσοχή μας μαζί τους στόν λόγο τοῦ σοφοῦ Σειράχ• «Ὀ­πί­σω τῶν ἐπιθυμιῶν σου μὴ πορεύου καὶ ἀπὸ τῶν ὀρέξεών σου κωλύου. Ἐὰν χορηγήσῃς τῇ ψυχῇ σου εὐδοκίαν ἐπιθυμίας, ποιήσει σὲ ἐ­πί­χαρμα τῶν ἐ­­χ­θρῶν σου» (18,30-31). Ἀ­πό τίς ἐπιθυμίες σου μήν παρα­σύ­ρε­σαι, στίς ὀρέξεις σου ἀντιστά­σου. Ἄν δώσεις στόν ἑαυτό σου τήν ἀπόλαυση κάθε ἐπιθυμίας, θά γίνεις τῶν ἐ­χθρῶν σου περίγελως.
 Καθώς τό παιδί μας μεγαλώνει καί ὡριμάζει, ἀπομακρύνουμε τά ὅ­ρια, τά μειώνουμε, τά ἐλαχιστοποι­οῦ­με καί στό τέλος μέ τόν διάλογο τά κα­ταργοῦ­με. Ἡ ἀγάπη μας καί τό ἐν­δι­α­φέρον μας ὅμως παραμένουν ἀμείωτα καί ἡ προσ­ευ­χή μας πρός τόν Κύριο ἐξακολουθεῖ θερμή καί ἐ­κτε­νής, ὥστε νά «φυλάσ­σει εἰσόδους καί ἐξόδους» του.

Ἀθανάσιος Γκάτζιος

Ἀπολύτρωσις 70 (2015) 143