Ἔρχεται ἑκούσια...

  Ἔρχεται ὁ Κύριος, θά ψάλει καί πάλι ἡ Ἐκκλησία μας στό τέλος αὐτοῦ τοῦ μήνα, ἔρχεται νά πάθει ἑκούσια. Ὅσοι θέλουμε νά νιώσουμε τό πλησίασμά του, νά συμπορευτοῦμε μαζί του, δέν πρέπει νά προσπεράσουμε τή μικρή λέξη «ἑκούσια». Μέσα στό κυνηγητό τοῦ χρόνου πού μᾶς παραδέρνει, ἀξίζει λίγο νά σταθοῦ­με· νά σταθοῦμε γιά νά μελετήσουμε, νά ἐμβαθύνουμε στό νόημά της. Θά μᾶς βοηθήσει νά προσεγγίσουμε βαθύτερα τό Πάθος τοῦ Κυρίου, νά ψηλαφήσουμε τήν ἀγάπη του, ὥστε μέ δέος καί συντριβή νά γονατίσουμε μπροστά στόν σταυρό του.
  Τό ἑκούσιο Πάθος φανερώνει τίς διαστάσεις τῆς θεϊκῆς ἀγάπης, τίς ἀπροσμέτρητες διαστάσεις τοῦ ὕψους καί τοῦ βάθους της. Ἀπό ἀγάπη ὁ Κύριος πάσχει ἑκούσια. Μέ τή θέλησή του ὑπομένει ἀτιμώσεις, ἐξευτελισμούς, τόν πιό ὀδυνηρό καί ἐπονείδιστο θάνατο, τή σταύρωση, ἐπειδή μᾶς ἀγαπάει. Δέν τόν ἀνάγκασε κανείς· μόνον ἡ ἀσύλληπτη ἀγάπη του. Ὁ διακαής πόθος γιά τή σωτηρία μας τόν ὁδήγησε στή σταυρική θυσία.   Ὑπέγραψε ὁ ἴδιος τήν καταδίκη του. Ὁ τριαδικός Θεός κατέστρωσε προαιώνια ἕνα σχέδιο γιά τή λύτρωση τοῦ ἀνθρώπινου γένους· κι ὁ Υἱός, τό δεύτερο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, τό ὑπέγραψε μέ τήν αἱματηρή ἀπόφασή του νά τό ἐκτελέσει, νά ἐνανθρωπήσει καί νά θυσιαστεῖ γιά τή λύτρωσή μας. Οἱ ἐχθροί του δέν γνώριζαν ἄν θά πετύχαιναν τά δόλια σχέδιά τους. Ὁ ἴδιος ὅμως ὄχι μόνο γνώριζε τά πάντα ἐκ τῶν προτέρων, ὄχι μόνο προχωροῦσε σταθερά, βῆμα - βῆμα, πρός τήν ἐκτέλεση τοῦ δικοῦ του σχεδίου, ἀλλά, ὅπως ἀ­κοῦμε στόν Ὄρθρο τῆς Μεγάλης Δευτέρας, «ἐπείγεται τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι», ἐπείγεται, ἀνυπομονεῖ, βαδίζει μέ λαχτάρα, καθώς πλησιάζει ἡ ὥρα πού αἰῶνες περίμενε, νά παραδοθεῖ στόν θάνατο γιά τή δική μας σωτηρία!...
  Γι᾿ αὐτή τήν ἀπροσμέτρητη ἀγάπη του, τή Μεγάλη Ἑβδομάδα περνᾶ ἀπό μπροστά μας ὡς Νυμφίος. Παρά τήν ἀθλιότητά μας, τή φτώχια καί τήν ἀσχήμια τῆς ψυχῆς μας, Αὐτός ὁ ἀναμάρτητος, ὁ πάμπλουτος, ὁ «κάλλει ὡραῖος παρὰ πάντας ἀνθρώπους» μᾶς ἀγάπησε τόσο, πού θέλησε νά μᾶς κάνει ὁλότελα δικούς του. Εὐδόκησε, Θεός ὤν, νά νυμφευθεῖ τήν ἀνθρωπότητα. Ἕνωσε στό πρόσωπό του ὑποστατικά τή θεία μέ τήν ἀνθρώπινη φύση, καί καλεῖ ὅλους ὅσοι θέλουν νά ἀνταποκριθοῦν στό κάλεσμα τῆς ἀγάπης του νά γίνουν μέλη τῆς νύμφης του Ἐκ­κλησίας. Αὐτός ἔκανε τό πρῶτο μεγάλο βῆμα -«αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς» (Α΄ Ἰω 4,19)- καί περιμένει τώρα τή δική μας ἀνταπόκριση!...