Ἡ ἐπίθεση κατά τῶν Γραφείων παρισινῆς ἐφημερίδας, πού στοίχισε τή ζωή δώδεκα συνανθρώπων μας, κυρι­άρχησε στή διεθνῆ εἰδησεογραφία. Ὡς συνήθως τά ἐνορχηστρωμένα καί πλήρως ἐλεγχόμενα ἀπό τό σύστημα ΜΜΕ περιορίστηκαν στό νά καταδικάσουν τήν ἐγκληματική πράξη ὡς τρομοκρατική, ἀποφεύγοντας νά προ­βάλουν ὁ­ποιοδήποτε στοιχεῖο τόσο τῶν θυμά­των ὅ­σο καί τῶν δραστῶν. Καθώς τήν πρώ­­τη ἐπίθεση ἀκολούθησαν εὐθύς ἀ­μέσως ἄλλες, ἡ κινητοποίηση πλήθους λαοῦ σέ διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, τό­σο στή Γαλλία ὅσο καί σέ ἄλλες χῶρες, ὑπῆρξε εὐρεία. Μάλιστα ἔχει ἐπιβληθεῖ στούς κινητοποιημένους τό σύνθημα «εἴμαστε ὅλοι Charlie». Τί ἄ­ραγε νά ὑ­πονο­οῦν αὐτοί πού τό φέρουν γραπτό ἐπάνω τους ἤ τό βροντο­φωνάζουν; Ὅ­τι ἀποδέχονται τίς ἀρχές καί τή γραμ­μή τῆς ἐφημερίδας; Ὅτι εἶ­ναι πρόθυμοι νά προκαλέσουν μέ τή σειρά τους, ὥσ­τε νά καταστοῦν προσεχῶς θύματα;  Τίποτε ἀπό αὐτά. Ἁ­πλά λόγια τοῦ ἀέρα εἶναι σέ μία προσ­πάθεια αὐτοεμψύχωσης ἀ­τόμων μέ καταρρακωμένο ἠθικό καί ἔλλειψη νοήματος στόν βίο τους. Ἄς ἐξετάσου­με αὐ­τά πού δέν μᾶς πρόβαλαν τά λογοκρινόμενα ἐν πλήρει ἐ­λευ­θεροτυπίᾳ ΜΜΕ:
 Ἡ Charlie Hebdo εἶναι παρισινή ἑ­βδομαδιαία ἐφημερίδα, ἡ ὁποία αὐ­το­προβάλλεται ὡς ἀριστερή, ἀντιε­ξουσι­­­αστική, ἀντιθρησκευτική καί ἀν­τι­θε­σμική. Ἑλκύει περισσότερο τήν προσ­οχή τῶν ἀναγνωστῶν της, ὅταν ἀπει­κονίζει τόν Μωάμεθ ἤ μουσουλμάνους μέ σκίτσα ἄκρως προσβλητικά. Στό δια­δίκτυο εἶναι ἀναρτημένα ἀρκετά ἀ­πό αὐτά. Στούς θεσμούς ἔχει ὑποταχθεῖ ἡ συντριπτικότατη πλειονοψηφία τοῦ λαοῦ τόσο στή Γαλλία, ὅσο καί στίς ἄλ­λες εὐρωπαϊκές χῶρες, καί οὐ­δεμία διάθεση ἀντίστασης στή βαθμιαία κατάργηση τῶν δικαιωμάτων τῶν πολι­τῶν ἔχει. Ἀκόμη καί ἡ ἐν λόγῳ ἐ­­φημε­ρίδα ἐκδίδεται βάσει τῶν θε­σμῶν, δέν εἶναι παράνομη. Ἀντιθρησκευτική μπορεῖ νά εἶναι μέ τή στενή ἔννοια ὅτι τοπο­θετεῖται κατά τῶν γνωστῶν θρη­σκει­ῶν, πολύ πιθανόν ὅ­μως οἱ πλεῖστοι ἰθύνοντες νά ἔχουν ἁλωθεῖ ἀπό τίς παραθρησκεῖες. Πάντως μέ ἀφορμή τό τρομο­­­κρατικό κτύπημα, καλό εἶναι νά γίνει κάποια αὐτοκριτική:
Μάθημα αὐτοκριτικῆς 1ο:
 Στό ὄ­νο­μα ποιᾶς ἐλευθερίας καί ποιοῦ πολιτισμοῦ ἐπιτρέπεται ἡ διακωμώδηση τοῦ πιστεύω τῶν συνανθρώπων μας; Μή­πως στή Δύση ἔχει ταυ­τιστεῖ κατά τρό­πο ἄκρως ἐπικίνδυνο ἡ ἐλευθερία μέ τήν ἀσυδοσία στήν ἀτομι­κή ἔκ­φραση, ἐνῶ ὁλοένα καί πιό βαρειά πέφτει ἡ σκιά μιᾶς ἔντεχνα καλυμμένης δικτατορίας;
Μάθημα αὐτοκριτικῆς 2ο:
 Ἡ Γαλ­λία ὑπῆρξε ἡ χώρα πού στό ὄνο­μα τῆς ἐλευθερίας κατά τήν ἐποχή τοῦ Διαφωτισμοῦ ἀποτίναξε τόν καταθλιπτικό ζυ­γό τῆς φεουδαρχίας, τόν ὁποῖο ἐπί αἰ­ῶνες εὐλογοῦσε τό Βατικανό. Οἱ πλεῖ­στοι ὅσοι στή Δύση, ἄγευστοι τοῦ εὐαγγελικοῦ καί τοῦ πατερικοῦ λόγου, ταυ­τίζουν τήν Ἐκκλησία μέ τήν Ἱερά Ἐξέταση. Ἔτσι σήμερα ἀπολαμβάνουν τήν «ἐλευθερία» νά σατιρίζουν κατά τρόπο ἄκρως ἐξευτελιστικό ἀ­κόμη καί τόν Χριστό, ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς, κα­θώς τό σύστημα δέν ἔχει πλέον τή διά­θε­ση νά στηρίξει νέα Ἱερά Ἐξέταση, πού τόσο θά ἐπιθυμοῦσε τό Βατικανό! Ὅμως κα­τά τίς τελευταῖες δεκαετίες, μέ τήν ἀ­θρό­α ἐγκατάσταση μουσουλμάνων στό εὐ­­ρω­παϊκό ἔδαφος, κάποιοι «ἐπαναστάτες» πολέμιοι τῶν θρησκει­ῶν, κο­ρε­σθέν­τες ἀπό τήν ἀντιχριστιανική πολε­μική, ἡ ὁποία δέν γεννᾶ πλέον ἀντιδράσεις στή μεταχριστιανική Δύση, εἶχαν τή φαεινή ἰδέα νά στραφοῦν κατά τοῦ Ἰσλάμ! Χω­ρίς νά γνωρίζουν τή θρησκεία αὐτή καί τό φρόνημα πού καλλιεργεῖται μεταξύ τῶν πιστῶν της, σχη­- μάτισαν τήν ἐντύπωση ὅτι θά ἦταν ἐξίσου εὔκολος στόχος, ὅπως καί ὁ προηγούμενος. Ἀλλά οἱ προειδοποιήσεις ἐκ μέρους μουσουλ­μάνων κατά τῶν ἀσεβούντων πρός τήν πίστη τους δέν εἶναι χθεσινές. Οἱ τοῦ Charlie περιφρόνησαν τίς ἀπειλές κατά τοῦ Σαλ­μάν Ρουσντί, Ἄγγλου ἰνδικῆς κα­τα­γωγῆς, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐπικηρυχθεῖ ἀπό τόν ἀγιατολλάχ Χομεϊνί γιά τό βιβλίο του «Σατανικοί Στίχοι» καί κρυβόταν ἐπί δεκαετία. Ἀδιαφόρησαν γιά τήν ἀνάρτηση καταλόγου τό 2013 στό διαδικτυακό περιοδικό τῆς ὀργάνωσης Ἀλ Κάιντα Inspire μέ τούς δέ­κα πλέον καταζητούμενους ἀνθρώ­πους, πού προσέβαλαν τό Ἰσλάμ καί τόν μεγάλο προ­φήτη του καί πρέπει νά τιμωρηθοῦν μέ θάνατο.
Μάθημα αὐτοκριτικῆς 3ο:
 Ἀναρωτήθηκαν ποτέ πρῶτα οἱ «ἀριστεροί» τοῦ Charlie καί ἔπειτα ὅλοι ὅσοι εἶναι ἐπίσης “Charlie”, μήπως πέρα ἀπό θρησκευτικό τό κτύπημα εἶναι καί κοινωνικοπολιτικό; Πόσο κοντά στάθηκαν καί στέκονται στόν γκετοποιημένο μουσουλμάνο τῆς κοινωνίας τους, ἄ­νεργο σέ ποσοστό πού ἐγγίζει τό 90%, ὅπως πρόσφατα γνωστοποιήθηκε;
Μάθημα αὐτοκριτικῆς 4ο:
 Οἱ δράστες εἶναι Ἀλγερινοί. Ἴσως οἱ τοῦ περιοδικοῦ νά στήριζαν τήν ἀνε­ξ­αρ­τησία τῆς Ἀλγερίας, πού κατέστη γαλλική κτίση μετά τή Γαλλική Ἐπανάσταση τῆς «ἐλευθερίας» καί τῆς «ἰσότητας». Τί ἔ­πραξαν ὅμως ὅταν τό 1992 οἱ ὑποταγμένοι στή Δύση στρατιωτικοί τῆς Ἀλγε­ρίας μέ τή βοήθεια τῆς Γαλλίας ἔθεσαν ἐκτός νόμου τό «Ἰσλαμικό Μέτωπο Σωτηρίας», τό ὁποῖο ἐπικράτησε θριαμβευτικά στίς πρῶτες ἐλεύθερες, κατά τά δυτικά πρότυπα, ἐκλογές στή χώρα; Δέν ἔφθασαν στά αὐτιά τους μηνύματα τῶν ἀραβικῆς καταγωγῆς συμπολιτῶν τους ἀπό τό Μαγκρέμπ καταγομένων, ὅτι κάποτε ἡ Γαλλία θά ὑποταχθεῖ στό Ἰσλάμ; Νομίζω ὅτι βρισκόμαστε στήν ἀρχή δεινῶν γιά τήν ἁμαρτωλή γηραιά ἤπειρο.

Ἀπ. Παπαδημητρίου