Ἡ μεγαλόνησος τῆς Μεσογείου Κύπρος τόν γέννησε καί ἀπολαμβάνει τήν εὐεργετική μεσιτεία του ἀπό τήν ἐπίγεια βιοτή του, τόν 4ο αἰώνα, μέχρι σήμερα. Ἡ κορώνα τοῦ Ἰονίου Κέρκυρα κρατᾶ τό σκήνωμά του καί σεμνύνεται γιά τά θαυμάσιά του. Ἡ παγκόσμια Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τόν τιμᾶ στή χορεία τῶν μεγάλων πατέρων της, καθώς μνημονεύει «Ἁγίου Σπυρίδωνος, ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ θαυματουργοῦ». Κι ἐμεῖς σκύβουμε νά πάρουμε τήν εὐχή του καί νά ἐνωτισθοῦμε τό μήνυμά του τόν μήνα αὐτό πού τιμοῦμε τή μνήμη του (12/12).
  Στά χνάρια τῶν μεγάλων πατριαρχῶν Ἀβραάμ, Ἰσαάκ καί Ἰακώβ, ὁ ἅγιος Σπυρίδων ὑπῆρξε ποιμένας προβάτων. Ἀπό τήν ποίμνη τόν κάλεσε ὁ Ἀρχιποιμένας Χρι­στός γιά νά τοῦ ἀναθέσει τή διαποί­μαν­ση τῶν λογικῶν προβάτων του. Ἡ κλήση στήν ἱερoσύνη τόν βρῆκε φημισμένο γιά τίς ἐλεη­μοσύνες του καί ὥριμο πλέον ἀπό τόν πόνο τοῦ θανάτου τῆς συζύγου του. Ἡ σο­φία καί ἡ καλοσύνη του, τά φλογερά κηρύ­γματά του στούς πονεμένους, ἡ καλή διοί­κηση τοῦ οἴ­κου του τόν ἀνέδειξαν ἱερέα καί σέ λίγο ἐπί­σκοπο Τριμυθοῦντος.
  Ἀπέραντα ἐλεήμων, χαρισματικά ταπεινός, παρά τά πλούτη του, καί ἁπλός, ἁπλοϊκός, εἶναι αὐτός πού κα­τα­τρόπωσε τούς ἀρειανούς κατά τήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο. Μέ τό παράδειγμα τῆς κεραμίδας ἔδειξε ἐποπτικά τό μυστήριο τῆς ἁγίας Τριάδος. Ἡ ἀγγελική καθαρότητα τοῦ βίου του ἐπιβραβεύθηκε ἀπό τόν Θεό, πού τόν ἀξίωσε νά ἔχει «ἀγγέλους συλ­λει­τουργοῦντας», ὅπως ψάλλεται στό Ἀπολυτίκιό του καί νά ἐπιτελεῖ θαύματα.
  Ὡς θαυματουργός θαυμάσθηκε ἀπό τούς συγχρόνους του ἀλλά καί ἀπό τίς μετέπειτα γενιές μέχρι σήμερα. Ὅλοι ζητοῦμε τίς πρεσβεῖες καί τήν παρέμβασή του γιά τή λύση τῶν προβλημάτων πού μᾶς ταλαιπωροῦν.
  Ὡστόσο, τό μεγαλύτερο καί σπουδαιότερο αἴτημα εἶναι νά ζητή­σου­­με ἀπό τόν ἁπλό Ἅγιο νά παρακαλέσει τόν Κύριο νά σταλάξει καί στίς δικές μας ψυχές λίγη ταπείνωση καί ἁπλότητα. Εἶναι τά στοιχεῖα πού σίγουρα προσελκύουν τή χά­ρη τοῦ Θεοῦ, πού ἀναπαύουν τόν Θεό. Ἐξ­άλλου καί ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος ἔτσι δέν περπάτησε πάνω στή γῆ, ταπεινός καί ἁπλός;
  Περιμένοντας, λοιπόν, τά Χριστούγεννα, ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Σπυρί­δωνoς γίνεται γιά τούς πιστούς μία ἔντονη ὑπόμνηση ἀλλά καί ὑπόδειγμα θεάρεστης προετοιμασίας γιά τή συνάντηση μέ τόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριο. Μπορεῖ μάλιστα νά γίνει καί τό πρότυπο γιά νά ξεπεράσουμε καί νά ἀξιοποιήσουμε θετικά τίς δυσάρεστες συγκυρίες τῶν ἡμερῶν μας, τήν αὐξανόμενη φτώχια καί τήν ἐξουθένωση πού ταλανίζει τόν λαό μας. Ὁ Ἅγιος πού ἑκούσια πτώ­χευ­σε καί θεληματικά ταπεινώθηκε, ἀλλά καί τόσο τιμήθηκε ἀπό τόν Θεό, μᾶς ἐνθαρρύνει νά μήν πτοηθοῦμε ἀπό τά δυσάρεστα. Νά ἀ­γαπήσουμε τήν ἁπλότητα καί μέσα ἀπό αὐ­τήν νά ὑψωθοῦμε πρός τήν ἁγιότητα. Σᾶς τό εὐχόμαστε ὁλόψυχα. Καλά Χριστούγεν­να!

Ἀ.

Ἀπολύτρωσις 69 (2014) 299