«Ἔκανα ἀπό 48.000 ἕως 62.000 ἐκτρώσεις!!!», ἀκούγεται στό διαδίκτυο ἡ σπαραξικάρδια οἰμωγή τοῦ Στογιάν Ἀδάσεβιτς, γνωστοῦ χειρούργου - γυναικολόγου στή Σερβία, σέ συνέντευξή του στό περιοδικό τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας «Ὀρθοδοξία». Ἡ συνέντευξη εἶναι ἡ περίληψη τοῦ βιβλίου πού τελευταῖα ἐξέδωσε ὁ γιατρός Ἀδάσεβιτς στά σερβικά, μέ τίτλο «Ἡ ἁγιότης τῆς ζωῆς». Μεταφέρουμε κάποια σημεῖα ἀπό τή συνέντευξή του, ὅπως δημοσιεύεται στό forum «Ἀρχονταρίκι»:
«Εἶμαι γιατρός, γνωρίζω τίς πράξεις μου, καί εἶμαι ἔνοχος γιά ὅλες τίς φρικαλεότητες πού διέπραξα ἐργαζόμενος ὡς γυναικολόγος. Εἶμαι ὅμως ὑποχρεωμένος νά μαρτυρήσω, νά ἀφυπνίσω, νά προειδοποιήσω τόν κόσμο ὅτι ἡ διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης εἶναι στήν πραγματικότητα φόνος ἑνός ἀνυπεράσπιστου παιδιοῦ...
Τότε δέν γνώριζα ὅτι διέπραττα φόνους, τώρα ὅμως ὑποστηρίζω καί γνωρίζω ὅτι ἡ ἁμαρτία μου ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ εἶναι πολύ μεγάλη. Στό Πανεπιστήμιο μᾶς ἔλεγαν ὅτι τό παιδί θεωρεῖται ζωντανό μόλις γεννηθεῖ, μέ τό πρῶτο κλάμα. Πρίν τό πρῶτο κλάμα στήν οὐσία δέν εἶναι τίποτα, ἀλλά εἶναι ὅπως ἕνα ἐσωτερικό ὄργανο τῆς γυναίκας, ὅπως τό νεφρό, ἡ σκωληκοειδής ἀπόφυση ἤ ὅπως ἕνα δόντι. Αὐτά μᾶς δίδασκαν...
Ἔκανα ἀπό 48.000 ἕως 62.000 ἐκτρώσεις!!! Αὐτό εἶναι σάν νά ἔχω ἐξαφανίσει μία ὁλόκληρη πολιτεία... Τό Βελιγράδι ἔχει πολλά Νοσοκομεῖα ἀλλά καί ἰδιωτικές κλινικές, ὅπου γίνονται καθημερινά ἑκατοντάδες ἐκτρώσεις.
Στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ᾿80 ἐμφανίστηκε τό ὑπερηχογράφημα καί μέ τή διαγνωστική του δυνατότητα μοῦ δημιούργησε πολλές ἐκπλήξεις. Εἶδα ζωντανό πιά τό ἔμβρυο, ἄκουγα τούς κτύπους τῆς καρδιᾶς του, ἔβλεπα τίς κινήσεις του, τό στόμα του, καθώς τό ἀνοιγόκλεινε...
Στά μεγαλύτερα ἔμβρυα παρατηροῦσα ἀκόμη τό πιπίλισμα τῶν δακτύλων τους, μία συνήθεια πού ἔχουν καί τά παιδιά, ὅταν εἶναι ἤδη γεννημένα. Ἔβλεπα ἀκόμη ὅτι τό ἔμβρυο σκεπτόταν καί καταλάβαινε, μιά καί ἀντιδροῦσε ἐνεργά στούς βαθεῖς καί διαπεραστικούς ἤχους, ἐπιταχύνοντας τίς κινήσεις του... Καί ὕστερα ἀπό 4-5 λεπτά, ὅσο διαρκεῖ ἡ λεγόμενη διακοπή κυήσεως, τό ἔμβρυο αὐτό τό ἔβλεπα τεμαχισμένο, κομματιασμένο στά νυστέρια, ἀνάμεσα στά ἐργαλεῖα, πεταμένο στό τραπέζι...
Πρός θλίψη καί δυστυχία μου, τό 1988 ἔκανα μία ἄμβλωση σέ μία προχωρημένη ἐγκυμοσύνη τῶν 4,5 μηνῶν. Κατά τή διάρκεια τῆς ἐπέμβασης, πού ὅταν τή θυμᾶμαι μοῦ φέρνει πάντοτε ταραχή, μέ φρίκη κατάλαβα ὅτι εἶχα ἕναν φονιά μέσα μου. Μία ἐγχείρηση, πού ἦταν πάντοτε γιά μένα πράξη ρουτίνας, μοῦ ἔγινε τελικά ἕνας πραγματικός ἐφιάλτης...
Μέ τήν πρώτη κίνηση τῆς λαβίδας συνθλίψεως ἔβγαλα τό χεράκι καί τό πέταξα ματωμένο πάνω στό τραπέζι τῶν ἐργαλείων... Καί ξαφνικά παρατήρησα ὅτι τό νεῦρο τοῦ χεριοῦ πού κρεμόταν, καθώς ἀκούμπησε στό βαμβάκι μέ τό ἰώδιο πάνω στό τραπέζι, ἐρεθίστηκε ἀπό τήν ὀξύτητα τοῦ ἰωδίου κι ἄρχισε ἔντονα τό μικρούλικο χεράκι νά συσπᾶται... Μέ τήν ἑπόμενη κίνηση ἔβγαλα καί τό ποδαράκι. Συνέβη πάλι τό ἴδιο. Τώρα ἔτρεμε καί ταρακουνιόταν τό πόδι. Τέτοιο πράγμα δέν μοῦ εἶχε ποτέ ξαναγίνει. Ὕστερα μέ τήν ἁρπάγη τῆς λαβίδας ἔπιασα τήν καρδιά τοῦ μωροῦ, ἡ ὁποία κτυποῦσε ἀκόμη. Ἔβλεπα τίς συσπάσεις της, ὁλοένα πιό ἀργά μέχρι πού στό τέλος σταμάτησε... Τότε συνειδητοποίησα ὅτι εἶχα διαπράξει φόνο, ὅτι εἶχα θανατώσει ἕναν ζωντανό ἄνθρωπο!
Ἡ γυναίκα παρουσίασε ἀκατάσχετη αἱμορραγία, κινδύνευε πιά ἡ ζωή της... Προσευχήθηκα στόν Θεό καί τοῦ εἶπα: “Κύριε, βοήθησέ με νά σώσω αὐτή τή γυναίκα καί τιμώρησε ἐμένα!”.
Ἀπό τότε ποτέ μου δέν ξανάκανα ἔκτρωση. Καί ἔτυχε ἡ νέα μου γνώση νά συμπίπτει μέ τή θέση τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι τό ἔμβρυο εἶναι ζωντανό ἀνθρώπινο πλάσμα ἀπό τήν πρώτη στιγμή γονιμοποίησης τοῦ ὠαρίου.
Ἡ ἐνδομήτριος παιδοκτονία εἶναι πολύ μεγαλύτερη καί βαρύτερη ἁμαρτία ἀπό ἕναν ἁπλό φόνο, ἀπέναντι ἑνός ἀδύναμου παιδιοῦ πού δέν μᾶς φταίει σέ τίποτα.
Λέγονται πολλά γιά τά ὑπολείμματα τῶν ἐκτρώσεων, τί τά κάνουν καί ποῦ χρησιμοποιοῦνται. Ὁ κόσμος δέν ξέρει, καί σπανίως διερωτᾶται τί τά κάνουν τά Νοσοκομεῖα. Ἐδῶ στή Σερβία κανείς δέν λέει τίποτε. Ἡ φαρμακευτική ἐμπορική βιομηχανία -πού συνήθως τά χρησιμοποιεῖ γιά γυναικεῖα καλλυντικά προσώπου- δέν ἔχει τήν κατάλληλη ὑποδομή χρήσεως. Ἐμεῖς στά Νοσοκομεῖα ἐδῶ τά βάζουμε σέ μαύρους σάκκους, μαζί μέ τά ἀπόβλητα χειρουργικῶν ἐπεμβάσεων, καί τά πᾶμε γιά ἀποτέφρωση».