Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Κατασκήνωση, γλυκειά ἡ θύμησή σου.

Στῆς κατασκήνωσης τίς κορυφές,
ἀντιλαλοῦν
οἱ προσευχές καί τά τραγούδια.
Ὁ λόγος τῆς Γραφῆς
διαμάντια κι εὐωδιά ἀπ᾽ τά λουλούδια,
ζεστό ψωμί, γλυκός σάν μέλι,
φλόγα πού μέσα στήν καρδιά πηγαίνει.

Τά πρόσωπα τά γελαστά
γεμάτα ξεγνοιασιά κι εἰρήνη.
Τό μάθημα τ᾽ ἀπόγευμα
Θεοῦ πνοή σοῦ δίνει.
Τό βράδυ μέ τήν προσευχή
 πού ὅλα τ᾽ ἀστέρια λάμπουν,
τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ
μέσα ἀπ᾽ τήν ἁρμονία τους
καί τή σιωπή φωνάζουν.

Αὐτή εἶναι ἡ κατασκήνωση·
μεθᾶς μέ τ᾽ ἄρωμά της,
γεμίζεις ἀπό φῶς Θεοῦ
καί εὔχεσαι κοντά της
κάθε φορά νά βρίσκεσαι
καί ἀστείρευτα νά γεύεσαι
τ᾽ ἅγια μηνύματά της.		  katask
 Ἑλένη Μουρουζίδου