«Ὥσπερ ἐπὶ τῆς γῆς ἐν τῇ Ἐκκλη­σίᾳ λει­τουργὸν αὐτὸν κατέστησας οὕ­τω καὶ ἐν τῷ οὐρανίῳ θυσιαστηρίῳ ἀνάδειξον, Κύριε» (Εὐχή Ἐξοδίου Ἀκο­λου­θίας).
  Μέ τήν εὐχή αὐτή τῆς Ἐκκλησίας, ἀγα­πη­τέ μου ἀδελφέ καί συλλειτουργέ π. Χαράλαμπε, αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά σέ προ­πέμψω στό αἰώνιο ταξίδι σου πρός τήν ἄνω Ἰερουσα­λήμ καί νά ἐκ­φράσω μέ τόν τρόπο αὐτό τήν εὐ­γνω­μοσύνη μου πρός τό πρόσωπό σου.
  Οἱ δεσμοί τῆς εἰλικρινοῦς φιλίας μας ἀνά­γονται στά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽70, ὅταν πρωτογνωριστήκαμε στά κατηχητικά τοῦ Ἁγ. Δημητρίου Συκεῶν, καί συνεχίστηκε μέχρι τήν ἐκδημία σου εἰς Κύριον. Ἀπό τή μακρό­χρονη αὐτή φιλία θυμᾶμαι χαρακτηριστικά τό πῶς μέ βοήθησες σέ πρακτικό ἐπίπεδο στήν ἐκμά­θη­ση τοῦ τυπικοῦ τῶν ἱ. Ἀκο­λου­θιῶν καί τῆς τε­λετουργικῆς τῶν Μυ­στη­ρίων, ὅταν γιά πρώτη φορά αἰσθάνθηκα αὐτή τήν ἱερή ἕλξη πρός τήν ἱε­ροσύνη καί ζήτησα τή βοήθειά σου. Μοῦ τήν προσέφερες μέ μεγάλη προ­θυ­μία καί πά­ντοτε προσευχό­σουν γιά τήν ἐκ­πλήρωση τοῦ ἱεροῦ μου πό­θου. Ἰ­διαίτερα σέ εὐχαριστῶ γι᾽ αὐ­τόν τόν κόπο τῆς ἀγάπης σου καί ἐγώ τώρα ὡς ἀντα­πόδομα αὐ­τῆς τῆς ἀγά­πης, λει­τουργός τοῦ Ὑψί­στου πιά, πάντοτε σέ μνημο­νεύ­ω στήν Προ­σκομιδή.
  Μία δεύτερη ἀνάμνηση εἶναι ὅτι τό πρῶτο κήρυγμά μου τό ἔ­κανα στόν ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Χορ­τιάτη μέ τή δική σου πα­ρό­τρυνση. Πάν­το­τε, ὅταν ἀξιω­νόμουνα νά ἐκ­κλη­σιαστῶ στόν ναό σου, μέ προ­έ­τρεπες νά κηρύξω τόν θεῖο λό­­γο. Ὅταν κα­τέστην ἱερεύς, ὁ δια­καής σου πόθος ἦταν νά συλλει­τουργή­σου­με, κάτι πού δέν πρα­γμα­το­ποι­ήθηκε στή γῆ, ἄς εὐχηθοῦ­με νά τε­λεσθεῖ στόν οὐ­ρανό.
 Οἱ ἀναμνήσεις ἀπό τή μακρο­χρόνια καί ἀδιάπτωτη φιλία μας εἶ­ναι πολλές. Πάντα, ὅταν ξα­­ναζω­ν­τανεύουν στόν νοῦ μου, προ­κα­λοῦν αἰσθήματα χα­ρᾶς καί ἱκανοποίησης. Ταυτόχρονα οἱ θύμησες αὐτές, τῆς ὅ­λης βιοτῆς σου ὡς ἀγαθοῦ καί ἐ­νάρε­του λευ­ίτη, ἀ­πο­τελοῦν πα­ρά­δειγμα πρός μίμηση γιά μένα προ­σω­πικά καί ὅλους τούς πρεσβυ­τέ­ρους.
  Πεφιλημένε μας π. Χαράλαμπε, πι­στεύοντας ὅτι ἔχεις παρρησία πρός τόν Κύριο, παρακαλοῦμε νά μεσιτεύεις ὑπέρ ἐμοῦ, ὑπέρ τῶν μελῶν τῆς πολύτε­κνης οἰκογενείας σου καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων πού ἀνέ­παυσες στό πε­τραχήλι σου, ὑ­πέρ προ­κοπῆς καί σταθερότητος στήν πίστη.
Καλή ἀντάμωση καί καλό Πα­ρά­δεισο!

π. Μιχαήλ Κόνιας

"Ἀπολύτρωσις", Νοεμβρ. 2021