Τό ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ πρόβλημα τῆς χώρας μας εἶναι τό δημογραφικό, τό ὁποῖο ἔχει ὡς αἰτίες τήν ὑπογεννητικότητα καί τή μετανάστευση, μέ ἀποτέλεσμα τή μείωση ἀλλά καί γήρανση τοῦ πληθυσμοῦ. Τό 2020 εἴχαμε στήν Ἑλλάδα μείωση πληθυσμοῦ κατά 50.401 ἄτομα καί δεδομένου ὅτι πολλές γεννήσεις ἀφοροῦν ἀλλοδαπούς, ἡ μείωση τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ καί ἡ γήρανσή του εἶναι ἀκόμη μεγαλύτερες. Σέ ἀντίθεση μέ τήν Ἑλλάδα οἱ γειτονικές μας χῶρες ἐμφανίζουν αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ τους καί μεταξύ αὐτῶν πρωτοπορεῖ ἡ Τουρκία, πού δέν ἔχει τίς καλύτερες τῶν προθέσεων γιά τήν Ἑλλάδα. Ἡ πολιτεία ὀφείλει νά ἀναστρέψει αὐτόν τόν δημογραφικό κατήφορο. Διαφορετικά, μετά ἀπό κάποια χρόνια, δέν θά ὑφίσταται ἑλληνικό κράτος. Οἱ κυριότεροι λόγοι οἱ ὁποῖοι συμβάλλουν στήν ἐλάττωση τῶν γεννήσεων εἶναι:
1. Ἀστικοποίηση. Πολλοί συμπατριῶτες μας μετακινοῦνται ἀπό χωριά σέ πόλεις, ὅπου διαμένουν σέ στενόχωρα διαμερίσματα πολυκατοικιῶν, ὁπότε δύσκολα μποροῦν νά ζήσουν ἄνετα μέ πάνω ἀπό ἕνα παιδί.
2. Εὐδαιμονισμός. Οἱ Ἕλληνες ἔμαθαν τά τελευταῖα 40 χρόνια στήν καλοπέραση. Μέ τά περισσότερα παιδιά νιώθουν ὅτι θά χειροτερεύσει ἡ ποιότητα ζωῆς τους.
3. Ἐργασία γυναικῶν. Οἱ ἐργαζόμενες γυναῖκες περιορίζονται κατά κανόνα σέ ἕνα ἤ τό πολύ δύο τέκνα, διότι δέν μποροῦν νά φροντίσουν περισσότερα, λόγῳ τῶν συνθηκῶν ἐργασίας τους.
4. Ἐργάζονται συχνά καί οἱ γιαγιάδες τῶν οἰκογενειῶν, ὁπότε δέν μποροῦν νά συμπαρασταθοῦν στίς κόρες τους φροντίζοντας τά παιδιά τους ὅπως παλαιότερα.
5. Μεγάλη ἡλικία γάμου. Λόγῳ τοῦ ὅτι πολλές γυναῖκες σπουδάζουν σέ ΑΕΙ ἤ ἐργάζονται, παντρεύονται σέ μεγαλύτερες ἡλικίες ἀπό ὅ,τι στό παρελθόν.
6. Τό σημερινό αὐξημένο μορφωτικό ἐπίπεδο τῶν Ἑλλήνων σημαίνει ὅτι τά ζευγάρια μποροῦν νά προγραμματίζουν τόν ἀριθμό τῶν τέκνων πού ἐπιθυμοῦν.
7. Μέ τή φιλελευθεροποίηση τῶν σχέσεων τῶν δύο φύλων συμβαίνουν πολλές ἀνεπιθύμητες ἐγκυμοσύνες σέ μικρές ἡλικίες καί ἐκτρώσεις, μετά τίς ὁποῖες κάποτε βλάπτεται ἡ γονιμότητα.
8. Ἡ κακή ἤ μέτρια οἰκονομική κατάσταση εἶναι παράγων ἀνασταλτικός γιά ἐπιπλέον τοῦ ἑνός ἤ δύο τέκνων. Τά ζευγάρια νιώθουν ἀνασφάλεια, γιά τό ἄν θά εἶναι σέ θέση νά μεγαλώσουν τά παιδιά τους.
9. Ἡ Ἐκκλησία μας ἐνθαρρύνει τήν πολυτεκνία. Οἱ ἐπιθέσεις ἐνάντια στήν Ἐκκλησία ἀπομακρύνουν πολλούς ἀπό τούς κόλπους της, ὁπότε ὅσο λιγότεροι οἱ θρησκευόμενοι τόσο λιγότερες οἱ γεννήσεις.
Μέτρα γιά τήν αὔξηση τῶν γεννήσεων ἀπό Ἕλληνες πρέπει νά ληφθοῦν τό ταχύτερο καί θεωρῶ πώς πρέπει νά περιλάβουν:
Α. Μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας ἐνίσχυση πολύτεκνων χριστιανῶν ἰδίως στή Θράκη καί στίς ἀκριτικές περιοχές μεταξύ τῶν ὁποίων καί στά νησιά μας.
Β. Οἰκονομική ἐνίσχυση τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν πολιτεία, ὥστε νά μπορεῖ νά ἐνισχύει χριστιανικές οἰκογένειες.
Γ. Ἵδρυση περισσότερων παιδικῶν σταθμῶν σέ κάθε γειτονιά στίς πόλεις καί κωμοπόλεις.
Δ. Περισσότερα ὁλοήμερα σχολεῖα, χωρίς τήν ἀνάγκη μελέτης στό σπίτι.
Ε. Φορολογικές μειώσεις στίς οἰκογένειες πού ἔχουν παιδιά. Αὐτές θά μποροῦσαν νά εἶναι μεῖον 10% ἤ καί περισσότερο γιά κάθε παιδί πού γεννιέται ἐπιπλέον τοῦ πρώτου.
ΣΤ. Φορολογικά κίνητρα, γιά νά ἐπανέλθουν οἱ ξενιτεμένοι Ἕλληνες πρίν νά ριζώσουν στό ἐξωτερικό.
Ζ. Βελτίωση τῆς οἰκονομίας. Αὐτή εἶναι προϋπόθεση, γιά νά αὐξηθοῦν οἱ θέσεις ἐργασίας καί νά μειωθεῖ ἡ ἀνεργία. Γιά τόν σκοπό αὐτό ἀπαιτοῦνται: σταθερό φορολογικό σύστημα, ταχεία ἀπόδοση δικαιοσύνης, σωστή παιδεία καί κοινωνική ἠρεμία, γιά νά γίνονται ἐπενδύσεις, νά μειωθεῖ ἡ μετανάστευση καί ἡ ἀνεργία, ὥστε νά αὐξηθοῦν τά τέκνα ἀνά οἰκογένεια σέ ἄνω τῶν δύο ἀνά ζεῦγος.
Εἶναι κρίμα, 200 χρόνια μετά τήν Ἐθνεγερσία τοῦ 1821 καί τίς τόσες πολλές θυσίες πού ὑποβλήθηκαν ἔκτοτε, οἱ Ἕλληνες νά βλέπουμε ἀδρανεῖς τό φάσμα τῆς ἐξαφάνισής μας ἀπό τόν πολιτικό χάρτη τῆς Εὐρώπης.
Δημήτριος Καραμῆτσος
Ὁμότιμος Καθηγητής Α.Π.Θ.