Πολύς ὁ λόγος στήν ἐποχή μας γιά τήν ὑπερθέρμανση τοῦ πλανήτη καί τίς ἐξ αὐ­τῆς ἐπιπτώσεις. Ὁ μέ ἔμφαση τονισμός αὐ­τῶν ἀπό πολιτικούς, δημοσιογράφους καί ἐπιστήμονες, ἀκόμη καί ἀπό τήν 7η τέχνη, εἶναι ἐντυπωσιακός.
  Ἀσφαλῶς εἶναι ὁρατές οἱ ἐπιπτώσεις ἀπό τήν ἄφρονα διαχείριση τοῦ περιβάλλοντος. Τό ὑποβαθμισμένο περιβάλλον σέ πολλά μεγαλοαστικά κέντρα, λόγῳ ὑπερκατανάλωσης στερεῶν καί ὑγρῶν καυσίμων, καί οἱ μετά ἀπό πυρκαγιές κατα­στροφές σέ ἄναρχα δομημένα μικροαστικά κέντρα, ἀπό ὁρμητικούς χειμάρρους, δέν ἀφήνουν περιθώρια ἀμφιβολίας γιά τίς συνέ­πειες τῆς ἀ­λόγιστης κατάχρησης τῆς φύ­σης. Τό ἐρώ­- τημα πού πρέπει νά τίθεται εἶναι: Οἱ κλιματικές μεταβολές ὀφείλονται στό ἀκέραιο στίς ἐσφαλμένες δράσεις τοῦ ἀνθρώπου ἤ διανύουμε φάση ὑπερθέρμανσης τοῦ πλανήτη, ὅπως καί ἄλλες φορές στό παρελθόν; Οἱ κοπτόμενοι καί ἀγωνιῶντες πράγματι ἐνδιαφέρονται γιά τό μέλλον τοῦ πλανήτη ἤ ἐκ τοῦ πονηροῦ καί σκοπίμως στρέφουν τήν προσοχή τοῦ ἀνυποψίαστου κοινοῦ ἐκεῖ πού ἐπιθυμοῦν μέ τόν ὑπερτονισμό τοῦ κινδύνου;
  Ἡ ὄντως αἰσθητή ὑποβάθμιση τοῦ περιβάλλοντος ὀφείλεται ἀσφαλῶς στήν ἀν­θρώπινη ἀπληστία, πιό συγκεκριμένα στήν ἀπληστία τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου. Πολύς ὁ λόγος γιά τίς ἐνεργειακές του ἀνάγκες, ἐνῶ γιά δισεκατομμύρια συνανθρώπων μας δέν καλύπτονται οἱ στοιχειώδεις ἀνάγκες σέ πόσιμο νερό, βασική τροφή καί ἁπλά φάρμα­κα! Καί αὐτό ὀφείλεται ὄχι στήν ἀνεπάρ­­­κεια τοῦ πλανήτη, ἀλλά στήν καταλή­στευ­ση τῶν λαῶν ἀπό τούς «εὐαισθητοποι­η­μέ­νους» δυτικούς! Αὐ­τοί, πού ὑποκριτικά λαμβάνουν τώρα αὐ­στηρά νομοθετικά μέ­τρα γιά τήν προστα­σία τοῦ περιβάλλοντος στίς εὐρωπαϊκές χῶρες, εἶναι οἱ ἴδιοι πού ρυπαίνουν ἀσύστολα τό περιβάλλον στίς ἀσιατικές χῶρες ἐπενδύοντας ἐκεῖ καί ἀνακαλύπτοντας στήν ἀπληστία τους ἀκόμη καί τό «ἐμπόριο ρύπων». Θύμα αὐτῆς τῆς ὑποκριτικῆς τακτικῆς εἶναι καί ἡ ἐνεργειακά φτωχή χώρα μας, καθώς ὁ λιγνίτης μας, τό ἐθνικό καύσι­μο, ἔχει καταδικαστεῖ. Βέβαια θά προκύψει καί κάτι καλό: Θά μείνουν κάποια κοιτάσματα πρός ἐκμετάλλευση ἀπό τίς ἐρχόμενες γενιές.
  Ἐκεῖνο πού δέν φαίνεται νά ἐνοχλεῖ τίς κοινωνίες πού ἀνέπτυξαν τόν «πολιτισμό τῆς κατανάλωσης» εἶναι ὁ τρομακτικός ὄγ­κος τῶν ἀπορριμμάτων. Πολλά ἀπό αὐτά θάβονται, μέ συνέπεια τήν ὑποβάθμιση τοῦ περιβάλλοντος καί τή μόλυνση τῶν ὑδροφόρων ὁριζόντων, ἤ ἀπορρίπτονται στή θά­λασ­σα. Μελλοντικές γενιές θά ἐξορύσσουν σκουπιδότοπους γιά νά ἀνεύρουν σημαντικές πρῶτες ὕλες ἐξαντλημένες λόγῳ τῆς ἀφροσύνης τῶν ἀνθρώπων τοῦ καιροῦ μας. Ἄλλοι θά ἐπιχειροῦν τήν κά­θαρ­ση τῶν ὠ­κεανῶν ἀπό τόν τρομακτικό ὄγκο πλαστι­κῆς ὕλης. Πῶς ὅμως ἐμεῖς νά ἐγκαταλεί­ψουμε τή λατρεμένη χρήση πλαστικῶν μιᾶς χρή­­σης; Πῶς νά πιοῦμε νερό ἀπό τό δίκτυο ὕδρευσης; Ἄν ἄλλοι πίνουν ἀπό στάσιμα ὕδατα, στά ὁποῖα κοπρίζουν τά οἰκόσιτα ζῶα, πρόβλημά τους!
  Ἡ καταστροφή ἐκτεταμένων τροπικῶν δασῶν γιά τήν ἄγρια ἐκμετάλλευση τῆς ξυλείας καί τήν ἐξασφάλιση καλλιεργήσιμων ἐδαφῶν πρός σπορά γενετικά τροποποιημένων φυτῶν, δημιουργημάτων τῶν φρικτῶν πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν, οἱ ὁποῖες ἐλέγχουν πλέον πλανητικά τή γεωργία, ἀφήνει παγερά ἀδιάφορους τούς ἁρμόδιους. Ἴσως ὁ λιγνίτης τῆς χώρας μας νά φταίει γιά ὅλα! Τό χρηματιστήριο βασικῶν τρο­φῶν, μέσῳ τοῦ ὁποίου οἱ διεθνεῖς μαυραγορίτες ἐλέγχουν τίς τιμές αὐτῶν, μέ συνέπεια νά ὠθοῦν στήν πείνα ὁλοένα καί περισσότερους συν­ανθρώπους μας, μᾶς εἶναι ἄγνωστο. Ἐμεῖς θέλουμε νά εἶναι καθαρή ἡ γειτονιά μας. Θέλουμε; Ἄς πάψουμε νά θεωροῦμε τόν κατά κεφαλήν ὄγκο σκουπιδιῶν δείκτη ἀνάπτυξης.
  Τό πλέον σημαντικό εἶναι ἡ ταφή ραδιενεργῶν καί τοξικῶν ἀποβλήτων στή γῆ ἤ ἡ ἀπόρριψη στόν βυθό τῶν ὠκεανῶν σέ «ἀ­σφαλῆ» κιβώτια. Ἡ τόση ἔγνοια τῶν Γερ­μα­νῶν γιά τούς γείτονές μας «Μακεδόνες» ψιθυρίζεται ὅτι ὀφείλεται στό ὅτι αὐτοί, ὑ­περήφανοι γιά τήν «ἱστορία» τους, ἀποδέ­χθηκαν νά γίνει ἡ γῆ τους «πυρηνικό νεκρο­ταφεῖο»!
  Ὅλοι ἐμεῖς πού χύνουμε «κροκοδείλια δάκρυα» γιά τήν ὑποβάθμιση τοῦ πλανήτη εἴμαστε οἱ ἔνοχοι γιά τήν καταστροφή του. Ὁ Θεός θά μᾶς ζητήσει καί γι᾽ αὐτό λόγο, ἐπειδή παραβήκαμε προκλητικά τήν ἐντολή του «ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάττειν» (Γέ 2,15).

Ἀπ. Παπαδημητρίου

"Ἀπολύτρωσις", Αὔγ.-Σεπτ. 2019