«Μυστήριον ξένον καὶ παρά­δο­ξον» γιορτάζουμε. Ὁ Θεός μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ὁ ἄ­χρονος γεννᾶται ἐν χρόνῳ, ὁ ἀχώ­ρη­τος κείτεται σέ μιά γωνιά τῆς γῆς… τῆς γῆς πού ὁ ἴδιος δημιούργησε.
   Κι ὅμως, ὅσο μεγάλος εἶναι ὁ ξέ­νος ἐπισκέπτης, τόσο ἀπέριττη εἶναι ἡ ὑποδοχή πού ἡ γῆ τοῦ ἐπιφυ­λάσ­σει. «Ποῦ εἶναι ἡ προε­τοι­μα­σία;», ρω­τᾶ ὁ ἅγιος Νικόδημος στό βιβλίο του «Πνευματικά Γυμνάσματα», «ποῦ εἶναι ἡ ἀκολουθία τῶν δούλων;». Ἔλα μέ­σα στό σπή­λαιο, μᾶς προτρέπει, καί ὄχι μόνον δέν θά βρεῖς τίποτε πε­ριττό, ἀλλά ἀντίθετα θά διαπιστώ­σεις ὅτι λείπουν καί τά ἀναγκαῖα… Δέν εἶχε οὔτε τίς ἐλάχιστες ἐκεῖνες ἀ­νέ­σεις πού εἶχε στο φτωχικό του σπίτι τῆς Ναζαρέτ. Ὁ Ἰησοῦς «προ­τίμησε ἑ­κου­­σίως τή φτώχια», δέν εἶ­χε οὔτε τά αὐτονόητα πού ὅλοι ἀπο­λάμ­βαναν τό­τε τήν περίοδο τῆς ἀπο­γρα­φῆς.
   Καί τό σημαντικότερο; Ἀντίθετα ἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, ὄχι μόνον δέν βδελύσσεται τή φτώ­χια, δέν κα­μώνεται τόν πλούσιο, ἀλλά «κάνει ἐ­πίδειξη τῆς φτώχιας του». Πῶς; «Φω­­­νάζει τούς ἀγ­γέ­­- λους ἀπό τούς οὐρανούς, ἀπό τούς ἀγρούς κα­λεῖ τούς ποιμένες γιά νά τόν προσκυ­νή­σουν, ἐνῶ βρίσκεται σέ κείνη τήν κα­τάσταση τῆς ἔνδειας καί τῆς ἐγκα­τά­λειψης. Καλεῖ νά τόν ἐπισκεφτοῦν σέ κεῖνο τόν θρό­νο τῆς εὐτε­λέστα­της φάτ­νης καί σέ κείνη τήν αὐλή τοῦ πε­νιχρό­τα­του σπηλαίου!». Καί σάν ἄλλος ἐπι­σκέ­πτης ὁ ἅγιος Νικόδημος μπρο­στά σ’ αὐτό τό θέαμα ἀναφωνεῖ: «Ὤ πτω­χεία ὑπέρπλουτος! Ὤ συγκα­τάβασις ὑπερύψιστος!».
   Καλεῖ καί ἐμᾶς ὁ Ἅγιος νά μετά­σχουμε στό θαῦμα τῆς πτώχευσης Αὐτοῦ στόν ὁποῖο ἀνήκει «τὸ χρυ­­σίον καὶ τὸ ἀργύριον», ὅπως λέει ὁ προφήτης· νά ἐπισκεφθοῦμε τόν μι­κρό Ἰησοῦ στόν «θρόνο» τῆς φάτ­νης, στήν αὐλή τοῦ σπη­λαίου, νά πά­ρουμε τά μάτια ἀπ’ τίς βιτρίνες τοῦ κόσμου καί νά σταθοῦμε μπρο­- στά στό ἀπέ­ριττο μετόχι τοῦ οὐρανοῦ. Νά ἀπο­σύρουμε τόν νοῦ ἀπό τήν ἡ­δονή τοῦ πλούτου καί νά ἀναλο­γι­στοῦμε τήν «ὑπέρπλουτη πτωχεία» πού Ἐκεῖ­νος ντύθηκε καί νά νιώσουμε ὄχι ντροπή γιά τήν ὅποια φτώχια μας, ἀλ­λά κα­μάρι, διότι μᾶς κάνει ὁμοίους τοῦ πλουσιότερου φτωχοῦ πού πάτη­σε πάνω σέ αὐτόν τόν πλανήτη.
   Τώρα, ἐσύ πού μελετᾶς αὐτές τίς γραμμές, γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος, -καί σύ κι ἐγώ πού ζοῦμε αἰῶνες με­τά- τί ἔχεις νά πεῖς; Ποιόν θά ἀφή­σεις νά σέ κυριεύσει; Ὁ κόσμος πού σέ προτρέπει νά ζητᾶς πρῶτα τά ἐπί­γεια πλούτη ἤ ὁ Χριστός πού νίκησε τόν κόσμο;

Δ. Καλογεράκη

Δρ Θεολογίας

"Ἀπολύτρωσις", Δεκ. 2018