Παλιγγενεσία εἶναι ὁ ὅρος πού χρησιμοποιοῦμε ἤ χρησιμοποιούσαμε μέχρι πρίν ἀπό λίγες δεκαετίες γιά νά δηλώσουμε τήν μετά ἀπό αἰῶνες ἀνασύσταση ἑλληνικοῦ κράτους, γιά τήν ὁποία χύθηκαν ποταμοί αἱμάτων. Ὁ ὅρος αὐτός τείνει νά ἐξοβελιστεῖ ἀπό τό λεξιλόγιο τοῦ Νεοέλληνα σέ ἀντίθεση μέ τόν ὅρο Ἀναγέννηση, πού ὑποδηλώνει τήν κίνηση τῶν λαῶν τῆς Δύσης πρός ἀνατροπή τῆς φεουδαρχίας. Εἶναι τόσο καταθλιπτική ἡ ὑποταγή μας στό πνεῦμα τῆς Δύσης, ὥστε νά συμπεριφερόμαστε ὅπως ὁ ὀργανισμός πού πάσχει ἀπό αὐτοάνοσο νόσημα: Στρέφεται ἐναντίον τοῦ ἑαυτοῦ του, καί ὄχι κατά τῶν ἐπικίνδυνων εἰσβολέων, αὐτοκαταστρεφόμενος.
Ἡ ἐπέτειος τῆς Παλιγγενεσίας τιμᾶται κατά τήν 25η Μαρτίου. Οἱ ἀναθεωρητές τῆς ἱστορίας μας, ἐθνομηδενιστές ὄντες καί τρέφοντες ἀπύθμενο πάθος κατά τῆς πίστης τοῦ λαοῦ μας, διέδωσαν κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες ὅτι ἡ ἀπόφαση αὐτή ἐλήφθη ἀπό τούς Βαυαρούς τοῦ Ὄθωνα, προκειμένου νά ἐξυψωθεῖ τό κύρος τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, κατ’ αὐτούς, δέν προσέφερε κάτι τό οὐσιῶδες στόν ἀγώνα! Ὑπό τό πνεῦμα αὐτό Πολιτεία, πανεπιστημιακοί καί διανόηση ἀπαξιώνουν τόν πρώτιστο ἑορτασμό τῆς ἡμέρας, τόν Εὐαγγελισμό τῆς Θεοτόκου. Ἐμφορούμενοι ἀπό τό ὑλιστικό ἤ ἰδεαλιστικό «πνεῦμα» τῆς Δύσης ὄχι μόνο ἀπορρίπτουν τήν πίστη τοῦ λαοῦ, ἀλλά λυσσομανοῦν ἐναντίον αὐτῆς. Μέχρι πρότινος ἐμφανίζονταν ὡς λάτρεις τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, τόν ὁποῖο ὅμως γνώρισαν οἱ πλεῖστοι μέσῳ τῆς Δύσης. Γι’ αὐτό καί θρηνοῦσαν γιά τόν ἀφανισμό του ὑπό τά «ἄγρια πλήγματα» τῆς νέας πίστης, ἡ ὁποία ἐπεβλήθη στούς προγόνους μας! Γι’ αὐτό καί ἔκδηλο τό μίσος τους κατά τῆς Ρωμιοσύνης, τήν ὁποία ἀποκαλοῦν περιφρονητικά, ὅπως καί οἱ δυτικοί, Βυζάντιο!
Δέν ὑποστηρίζουμε ὅτι ὅλα ὑπῆρξαν λαμπρά. Σέ κάθε περίπτωση ὑπάρχει ἀκμή καί παρακμή. Ἡ ἀκμή σηματοδοτεῖται μέ τόν λόγο καί τή ζωή τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας πρωτίστως, καρπός τῶν ὁποίων ὑπῆρξαν τά ἔργα εὐποιΐας καί κοινωνικῆς πρόνοιας. Ὁ λαός τῆς χριστιανικῆς αὐτοκρατορίας ἔχοντας θέσει ὡς ἐπίκεντρο τοῦ βίου του τή χριστιανική πίστη, παρά τίς ἁμαρτίες καί τίς πτώσεις του, εἶχε ἀναπτύξει τό κοινοτικό πνεῦμα. Ἡ παρακμή σηματοδοτεῖται μέ τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τήν πίστη αὐτή καί τήν υἱοθέτηση τρόπου βίου προκλητικά ἀντιεκκλησιαστικοῦ. Τό μαρτυροῦν αὐτό οἱ πρώιμοι ἐξισλαμισμοί στήν ἔκταση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κυρίως τῶν εὐκατάστατων, οἱ ὁποῖοι ἐξώμοσαν, γιά νά μή χάσουν τίς περιουσίες τους! Δέν ὑπάρχει πιό καυστική γλῶσσα ἀπό ἐκείνη ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, πού καυτηριάζουν τήν κατάντια ἀρχόντων καί λαοῦ κατά τό λυκόφως τῆς Ρωμιοσύνης. Γι’ αὐτό καί ἡ προέλαση τῶν Τούρκων ὑπῆρξε ραγδαία, ἀφοῦ προηγουμένως οἱ δυτικοί εἶχαν καταφέρει καίριο πλῆγμα μέ τήν 4η «σταυροφορία»!
Ὑπάρχουν ἀρκετοί δυτικοί περιηγητές, οἱ ὁποῖοι, ἄν καί ἐκφράζονται μέ ἀκραία περιφρόνηση γιά τήν, κατ’ αὐτούς, κατάντια τῶν ἀπογόνων λαμπρῶν προγόνων, ὁμολογοῦν ὅτι οἱ λαοί τῆς Δύσης ἐάν διαβιοῦσαν ὑπό τό καθεστώς τέτοιας δουλείας θά εἶχαν πλήρως ἐξισλαμισθεῖ σέ μερικές μόνο δεκαετίες! Καί οἱ Ρωμιοί ἄντεξαν καί 300 καί 400 καί 500 καί 800 ἀκόμη ἔτη! Ἡ ἀντοχή αὐτή κουρελιάζει τό ὑλιστικό ἰδεολόγημα περί τοῦ οἰκονομικοῦ κινήτρου ὡς τοῦ πρωτίστου στίς ἀνθρώπινες ἐνέργειες. Γιά ἐκείνους πού ἐξισλαμίζονταν οἱ πρόγονοί μας ἔλεγαν ὅτι τούρκεψαν. Χρησιμοποιοῦσαν δηλαδή ἐθνικό καί ὄχι θρησκευτικό ὅρο γιά τόν ἁπλούστατο λόγο: Οἱ Ρωμιοί, ὅρος σέ χρήση ἀπό τούς ἀγράμματους, ἤ Γραικοί ἤ Ἕλληνες, ὅροι σέ χρήση ἀπό τούς λίγους ἐγγράμματους, ἐξυπακούετο ὅτι ἦσαν χριστιανοί ὀρθόδοξοι. Ἀκόμη καί οἱ μεταστραφέντες στόν καθολικισμό νησιῶτες ἀποκόπηκαν ἀπό τόν ἐθνικό κορμό, ὅπως ἔδειξε ἡ στάση τους κατά τήν Ἐπανάσταση. Ἐπιδιώκοντας μέ λύσσα νά διαχωρίσουν τή θρησκευτική πίστη ἀπό τήν ἐθνική συνείδηση οἱ ὑλιστές ἐθνομηδενιστές καί ἀδυνατώντας νά τό ἐπιτύχουν ἀποφαίνονται ὅτι οἱ ὑπόδουλοι πρόγονοί μας εἶχαν μόνο θρησκευτική συνείδηση! Ἐθνική καλλιέργησαν σ’ αὐτούς οἱ «προστάτες» μας καί οἱ δυτικοσπουδασμένοι ὁμογενεῖς μας μετά τήν παλιγγενεσία!
Τό «μάχου ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος» θέτει ὁ Ὑψηλάντης ὡς προμετωπίδα στήν προκήρυξη τῆς ἐπα- νάστασης στή Μολδοβλαχία. Ὅποιος δέν ἔχει ἐθνική συνείδηση, δέν ἔχει καί πατρίδα, ὅπως συμβαίνει μ’ αὐτούς πού ἐκποιοῦν σήμερα τήν πατρίδα μας στίς ἀγορές τῆς Δύσης «διὰ μιὰν δολερὰν καλημέραν τῶν πρέσβεγων τῶν ἀνθρωποφάγων»! Ὁ Ὑψηλάντης καί ὅλοι οἱ ὁπλαρχηγοί, κα- θαρμένοι μέ τά βάσανα τῆς σκλαβιᾶς, ἦσαν κληρονόμοι ἑνός τρόπου βίου, ὁ ὁποῖος ἔθετε ὡς ἐπίκεντρο τήν πίστη στόν Θεό. Γι’ αὐτό καί ὅρισαν ἡ Ἐπανάσταση νά ἀρχίσει τήν 25η Μαρτίου, ἡμέρα μεγάλης γιορτῆς τῆς Παναγίας, τήν ὁποία ὁ λαός μας ἔχει τιμήσει μέ ἑκατοντάδες ἐπίθετα! Τί λοιπόν κι ἄν ἡ Ἐπανάσταση ξέσπασε τελικά στήν Πελοπόννησο δύο τρεῖς ἡμέρες ἐνωρίτερα; Μήπως ἦταν ἀποῦσα ἡ Ἐκκλησία ἀπό τόν ξεσηκωμό; Ποῦ οἱ ἐπαναστάτες σήκωσαν τά ὅπλα χωρίς νά λάβουν τήν εὐλογία τοῦ ἐπισκόπου ἤ τοῦ ἱερέα; Ποιά σημαία δέν ἔφερε ἐπάνω της τόν σταυρό; Καί πρέπει νά παρασύρεται ὁ λαός ἀπό τούς διαστρεβλωτές τῆς ἱστορίας, οἱ ὁποῖοι μέ τόν ὅρο Ἐκκλησία ἐννοοῦν τόν ἀνώτερο κλῆρο καί μόνο; Ἐκκλησία εἶναι ὅλοι, κλῆρος καί λαός, οἱ βαπτισμένοι στό ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος.
Ἡ χώρα μας δοκιμάζεται σήμερα. Θά δοκιμάζεται γιά πολύ ἀκόμη, ὅσο υἱοθετοῦμε τίς δυτικές «ἀξίες» καί ἕναν τρόπο βίου ἀπό τόν ὁποῖο ἔχουμε ἐκτοπίσει βίαια τόν Θεό.
Ἀπόστολος Παπαδημητρίου
"Ἀπολύτρωσις", Μάρτ. 2018