Τό ὑπ’ ἀριθμόν ἕνα ἐθνικό μας πρόβλημα σήμερα δέν εἶναι οὔτε τά οἰκονομικά μας ἐλ­λείμματα οὔτε οἱ ἀπάν­θρωπες φοβέρες τῶν ἀδίστακτων δυτικοευρωπαίων. Εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ ὑφιστάμενη ἤδη δημογραφική μας συρρίκνωση καί ἡ ἐπιχειρούμενη τελευταίως ἀλ­λοίωση τῆς δημογραφικῆς μας ὁμοιογένειας.
 Στίς ἡμέρες μας, δυστυχῶς, ἡ δημογραφι­κή εἰκόνα τῆς πατρίδας μας ἔχει περιέλθει σέ κατάσταση τραγική! Τό βεβαιώνουν τά ἴδια τά γεγονότα:

• Πέρυσι, γιά πρώτη φορά στά χρονικά τῆς σύγχρονης ἱστορίας μας, οἱ θάνατοι ἦσαν περισσότεροι ἀπό τίς γεννήσεις.
• Γιά τήν ἁπλή καί μόνο διαδοχή τῶν γενεῶν καί ὄχι βεβαίως γιά τήν αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ ἀπαιτεῖται ἕνας δείκτης γεννητικό­τητας τουλάχιστον 2,1. Σήμερα, ὅμως, ὁ δείκτης αὐτός στήν πατρίδα μας, συμπεριλαμβανομένων ἀκόμα καί τῶν τοκετῶν ἀπό μητέρες ἀλλοδαπές, εἶναι στό 0,9. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ πληθυσμός τῆς χώρας μας ὄχι μονάχα μειώνεται δραματικά, ἀλλά καί ἀλλοιώνεται δημογραφικά καί πολιτισμικά ὡς πρός τήν ὁμοιογένεια καί τή συνοχή του.
• Στά δημόσια μαιευτήρια τῶν Ἀθη­νῶν οἱ τοκετοί τῶν ἀλλοδαπῶν μητέρων, σέ ἀ­πόλυτους ἀριθμούς, ἔχουν ξεπεράσει τούς τοκετούς τῶν Ἑλληνίδων.
• Οἱ λαθραίως κατά χιλιάδες εἰσερχόμενοι στήν πατρίδα μας Ἀφρικανοί καί Ἀσιάτες, στήν πλειονότητά τους, εἶ­ναι νέοι ἄνθρωποι καί μάλιστα μουσουλμάνοι στό θρήσκευμα, μέ ὅ,τι αὐτό συν­- επά­γεται πάνω στό ζωτικότατο θέμα τοῦ δημογραφικοῦ μας μαρασμοῦ.
• Ἡ ἁρμόδια στατιστική ὑπηρεσία τῆς Ε.Ε., μέ δεδομένο τούς σημερινούς δεῖκτες γεννητικότητας, μᾶς δίνει ἕνα ὅριο ἐπιβίωσης, ὡς ἔθνους, τό πολύ μέ­χρι 65 χρόνια.

 Μπροστά σ’ αὐτήν τήν πρόκληση τοῦ δημογραφικοῦ μας ἀφανισμοῦ, τί ἔχου­με πράξει ὡς λαός; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι, δυστυχῶς, δέν ἐπράξαμε σχεδόν τίποτε τό οὐσιαστικό. Καί ὄχι μόνον ὀλιγωρήσαμε καί ἀδρανήσαμε, ἀλλά, σέ κά­ποιες περιπτώσεις, σπρώξαμε κιόλας τά πράγματα, ὥστε νά ἐπιταχύνουμε ἀκό­μα περισσότερο τήν ἐπέλευ­ση τῆς δημογραφικῆς μας κατα­στρο­φῆς.
 Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, μέ τά ἴδια μας τά χέρια, ὑπογράψαμε καί ἐφαρμόσαμε τή σημερινή μας δημογραφική κατάντια, ὄχι βεβαίως γιατί σαλέψανε ξαφνικά τά μυα­λά μας, ἀλλά διότι ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια ἔχουμε πετάξει στό καλάθι τῶν ἀχρήστων τήν πατροπαράδοτη πνευματική μας ὑπόσταση.
 Μέ ἄλλα λόγια, τά πραγματικά αἴτια τοῦ σημερινοῦ δημογραφικοῦ μας προβλήματος δέν πρόκειται νά τά βροῦ­με οὔτε στίς ἀποφάσεις τῶν τραγικῶν Βουλευτηρίων τῆς λεγόμενης πολιτικῆς ὀρθότητας οὔτε καί στόν ξύλινο λόγο τῶν πνευματικῶν ταγῶν, γιά τόν ἁπλούστατο λόγο ὅτι ἡ δημογραφική μας κατάρρευση εἶναι προϊόν τῆς πνευματικῆς κατάστασης ὁλόκληρου τοῦ λαοῦ μας.
 Ἔχει νά κάνει, δηλαδή, ἀποκλειστικά καί μόνο μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλη­μα τοῦ Θεοῦ, τή μυστηριακή μας ζωή καί τό ἐνδιαφέρον μας γιά ἐνεργό συμμετοχή στή λειτουργική ζωή τῆς Ἐκ­κλησίας μας.
Στόν βαθμό, λοιπόν, πού θά ξαναμποῦμε στόν στίβο τῆς καθ’ ἠμᾶς Ἀσκητικῆς, ἀγωνιζόμενοι γιά τήν κάθαρση, τόν φωτισμό καί τή θέωση, θά κατορθώσουμε, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί τήν ποθούμενη δημογραφική μας σωτηρία.
Ἄλλωστε, πότε οἱ  Ἕλληνες ἀνα­δεί­χ­θηκαν συλλογικῶς φιλότεκνοι, φιλότιμοι καί φιλοπάτριδες; Μονάχα ὅταν ἦ­­- σαν φιλόθεοι καί ἡ ζωή τους στόχευε στήν ἁγιότητα.
 

Φώτης Μιχαήλ
 ἰατρός